مسجد- مدرسه حکیم بنایی چهار ایوانی با مساحتی بیش از هشت هزار متر مربع است که به عنوان سومین مسجد بزرگ و جامع شهر اصفهان شناخته می شود. این بنا افزون بر کارکردش به عنوان یک مسجد، کاربری دیگری نیز داشته که اکنون پنهان و ناشناخته بوده و کمتر بازدید کننده ایست که آن را فراتر از یک مسجد بداند. کارکرد آموزشی و مدرسه بودن آن با توجه به اینکه امروزه مورد استفاده نمی باشد، کمتر توجه کسی را به خود جلب می کند. حتی کالبد بنا به گونه ایست که جنبه مدرسه بودن آن پنهان بوده و این بنا را تنها به نام مسجد حکیم می شناسند. در حالیکه این بنا دارای تمام ویژگیهای یک مدرسه مانند حجره ها و فضای مدرس نیز می باشد. بنابراین شناخت معماری آن دارای اهمیت است. این بنا دارای آسیبهای بسیاری به ویژه در بخش مدرسه آن می باشد که متروک بودن و بدون استفاده بودن آن بخش آسیبها را تشدید کرده است. بنابراین زنده و فعال بودن بخش مدرسه ی بنا در حفظ موجودیت کالبدی بنا موثر بوده و در نتیجه طرح مرمت و احیای مدرسه مسجد حکیم ضرورت می یابد. نوشتار پیش رو تلاشی است جهت ارائه علمی طرح مرمت و احیای این بخش از بنا با هدف شناخت آسیبها و ارائه راهکارهای عملی و علمی و احیای کاربری گذشته آن منطبق با شرایط امروزی. این پژوهش کاربردی و از نوع توصیفی- تحلیلی بوده و گردآوری داده ها بر اساس مشاهده، مطالعات تاریخی و برداشت میدانی می باشد. در پایان نیز آسیبها بررسی شده و درمانهایی با رعایت اصول حفاظت مطرح می گردد و تلاش می شود راهکاری برای احیای کاربری گذشته بنا بر اساس زندگی امروزی ارائه گردد.