فصل اول این پژوهش شامل چگونگی شکل گیری نمایش و روند تبدیل نمایش های سنتی ایران به نمایش های جدید و دارای متن نمایشی و نخستین تلاش ها در جهت نوشتن نمایشنامه های ایرانی می باشد. در فصل دوم به تأثیراتی که مسائل جامعه ایران در نوشته شدن نمایشنامه ها از آغاز تا دوران معاصر داشته اند پرداخته شده و نمودهای فرهنگی مردم ایران در نمایشنامه ها مورد بررسی قرار گرفته است و نمایشنامه هایی از نمایشنامه نویسان گوناگون از مشروطه تا ایران دوره ما مورد مطالعه قرار گرفته و از لحاظ تاثیر جامعه شناختی و مردم شناختی بر شکل گیری این آثار ، بدانها توجه شده است. سپس به طور خاص به آثار نمایشی «اکبر رادی» به عنوان یکی از نمایشنامه نویسانی که توجه ویژه به مسائل جامعه ایرانی با خصوصیات فرهنگی خاصش داشته پرداخته ایم و برای نمونه چند اثر نمایشی وی را از جهت حضور نمودهای اجتماعی و فرهنگی بررسی کرده ایم.