مسئله انتخاب بهترین ها در هر زمینه ای با اهداف گوناگونی نظیر ایجاد انگیزش در افراد، الگوسازی برای سایرین، تقدیر از افراد برتر و به خصوص در محیط های رقابتی علمی، نظیر دانشگاه ها همواره باید مورد توجه قرار گیرد. بدین منظور پژوهش حاضر بر آن است تا سیاست پذیرش دانشجوی کارشناسی برای ورود به دوره کارشناسی ارشد بر اساس آیین نامه استعدادهای درخشان را مورد بررسی قرار دهد. روش انجام این پژوهش آمیخته است. داده های پژوهش با استفاده از دو روش کمی (پرسشنامه محقق ساخته) و کیفی (بحث گروهی) جمع آوری گردید. پایایی پرسشنامه 86 % محاسبه شد. جامعه آماری این پژوهش شامل سه دسته است: دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد که به دو دسته تقسیم می شوند: دانشجویان استعداد درخشان و دانشجویان عادی دانشگاه شهید چمران اهواز و دو گروه دیگر شامل اعضای هیأت علمی و مدیران مرکز استعدادهای درخشان دانشگاه که در مجموع 343 نفر نمونه آماری پژوهش را تشکیل دادند (309 نفر برای پاسخ گویی به پرسشنامه و 36 نفر برای انجام مصاحبه). در این پژوهش به مسایلی چون شناسایی، جذب، هدایت و حمایت از دانشجویان استعداد درخشان با توجه به اهداف شورای عالی انقلاب فرهنگی پرداخته شده است. با بررسی اهداف شناسایی استعدادهای درخشان به نظر می رسد که دانشگاه در پذیرش دانشجویان ممتاز با معدل بالا خوب عمل کرده است؛ اما در زمینه شناسایی دانشجویان نخبه و خلاق با مشکل مواجه بوده است. نتایج این مطالعه نشان داد که وضعیت موجود در نظام سیاست گذاری دفاتر استعداد درخشان دانشگاهی منجر به نقص در گسترش فعالیت های علمی و از دست رفتن مزیت ها و فرصت ها شده است. بدین معنا که هدف برای کسب علم و یادگیری جای خود را به تلاش برای کسب نمره بالاتر داده و امکان هرگونه فعالیت جانبی را از دانشجو سلب کرده است.