در انتهای دوره تحصیلی، در درجه اول به عنوان فردی کوچک از جامعه ایی بزرگ که به فردای جامعه می اندیشد سپس به عنوان یک زن ایرانی با درک و لمس کمی ها و کاستی های جامعه، برای رشد و پرورش بانوان ایرانی و با هدف توجه به ابعاد وجودی زنان ایرانی و ارتقای سطح زندگی آنان، بعنوان موجودی که زاینده و پروراننده نسل آینده ایرانی و نوع بشر است، این فرصت را صرف طراحی مکانی برای آنان کرده ام. در زندگی اجتماعی برای برقراری عدالت اجتماعی ,همانقدر که در ساخت فضاهای تفریحی به روحیات مردان توجه می شود لازم است به احتیاجات زنان نیز توجه شود.این عدالت خواهی به معنای گرفتن حقوق مردان و دادن آن به زنان نمی باشد بلکه به معنای زیاد کردن حقوق زنان وهم سطح ساختن آن با حقوق مردان می باشد و لازم است عوامل رفاهی برای زنان به گونه ای فراهم شود تا زن در جامعه احساس اعتماد به نفس و بالندگی کند. زنان نیز در اجتماع احتیاج به احساس استقلال شخصیتی دارند واین امربا ایجاد فضاهایی مختص خودشان که توجه اصلی شان روحیات زنانه باشد می تواند تحقق یابد. همچنین با توجه به جایگاه ارزشمند زن در خانواده، بزرگداشت زن ازطریق ایجاد چنین فضاهایی امکان پذیرخواهد بود. در واقع اجتماعی که تساوی حق زن و مرد را در برخورداری از فضاهای جمعی پذیرفته باشد ,جامعه ی بی دغدغه تری خواهد بود و در این جامعه زن و مرد چون سیم های زیر و بم تار, آهنگی هم آهنگ می نوازند. در راستای پرداختن به نیاز های زنان در برخورداری از فضاهایی خاص خودشان توجه به زنان باردار به عنوان عضوی ازاین مجموعه که دارای شرایط خاص می باشند نیز از اهمیت زیادی برخوردار است. بارداری برای زنان همانقدر که می تواند به بهترین دوران زندگی شان تبدیل شود با بی توجهی به روحیات و نیازهای آنان می تواند برای آنان سخت و درد ناک شود. در آخر با توجه به نقش حیاتی تربیتی, آموزشی ,بهداشتی واقتصادی مادران در خانواده ,توجه به سلامت جسمی و روحی زنان باردار بسیار مهم بوده و وجود مرکزی با امکانات آموزشی ، تفریحی و درمانی به ارتقاء سطح کیفی و فرهنگی زنان باردار و سلامت جامعه ی ایرانی کمک می نماید.