این پژوهش تلاش می کند به این سوال پاسخ دهد که آیا نسبت q توبین به عنوان معیار عملکرد شرکتها بر روی ساختار سرمایه آنها موثر است یا خیر؟ این تحقیق شامل سه متغیر وابسته یعنی نسبت بدهی های بلند مدت به کل دارایی ها ، نسبت بدهی ها به حقوق صاحبان سهام و نسبت کل بدهی ها به کل دارایی ها و یک متغیر مستقل یعنی نسبت q توبین است. این پژوهش براساس مشاهدات سالیانه از سال1385-1389 انجام شده است . نتایج نشان می دهند هنگامی که نسبت بدهی های بلند مدت به کل داراییها به عنوان معیار ساختار سرمایه قرار گرفت بین q توبین و ساختار سرمایه رابطه مستقیم و معنی داری برقرار شده است لیکن این رابطه ضعیف می باشد. هنگامی که نسبت بدهی ها به حقوق صاحبان سهام به عنوان معیار ساختار سرمایه قرار می گیرد بین q توبین و ساختار سرمایه رابطه مستقیم و معناداری برقرار می شود که شدت این رابطه قوی می باشد . هنگامی که کل بدهی ها به کل داراییها به عنوان معیار ساختار سرمایه قرار می گیرد بین نسبت q توبین و ساختار سرمایه نیز رابطه مثبت و معناداری برقرار می شود که این رابطه به شدت قوی می باشد از این رو بعد از کنترل تأثیر متغیرهای اندازه ، roa و رشد شرکت نتایج نشان می دهند که تأثیر نسبت q توبین بر ساختار سرمایه به شدت قوی و مستقیم می باشد. واژه های کلیدی : عملکرد شرکتها ، ساختار سرمایه ، بدهی های بلند مدت به کل داراییها ، بدهی ها به حقوق صاحبان سهام ، کل بدهی ها به کل داراییها.