هدف: اضطراب و افسردگی از عوامل زمینه ساز و پی آیند بیماری سکته قلبی می باشد که برطرف شدن افسردگی و اضطراب این بیماران گام مهمی در جهت کاهش سکته مجدد و زندگی بدون اضطراب و افسردگی می باشد . لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر رفتاردرمانی شناختی بر اضطراب و افسردگی بیماران دچار سکته قلبی می باشد. روش کار: این مطالعه تجربی که بر روی 30 نفر از بیماران بستری در بخش ccu با روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب که به طور تصادفی به دو گروه 15 نفری کنترل و آزمایش جایگزین شدند انجام گردید. برای گروه آزمون ده جلسه مداخله رفتار درمانی شناختی بصورت انفرادی اجرا شد و گروه کنترل تحت مداخله ای قرار نمی گرفت. برای هر دو گروه قبل و بعد از مداخله، پرسشنامه نشانه های اختلا ل روانیscl-90 تکمیل گردید. اطلاعات در پایان وارد کامپیوتر و با استفاده از نرم افزار spss 16 و آزمون های آماری کای دو، مان ویتنی، تی و تی زوج مورد آنالیز قرار گرفت. یافته ها: دربررسی مقایسه میانگین نمره نشانه های افسردگی بین دو گروه قبل از درمان با هم هیچ تفاوت معنا داری نداشتند اما بعد از درمان میانگین نمره افسردگی در گروه آزمون کاهش معنی دار داشت. اما در مقایسه میانگین نمره نشانه های اضطراب بین دو گروه قبل از درمان تفاوت نداشت اما بعداز درمان گروه دریافت کننده رفتار درمانی شناختی نشانه های اضطراب کمتری را داشتند. نتیجه گیری: مداخلات رفتار درمانی شناختی بصورت انفرادی بر اضطراب و افسردگی بیماران سکته قلبی موثر است و با آموزش مداخلات رفتار درمانی شناختی به بیماران و پرسنل و بکارگیری این مداخلات می توان گامی را در جهت کاهش افسردگی و اضطراب پس از سکته قلبی در بیماران برداشت.