چکیده هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سبک های یادگیری و درگیری تحصیلی با عملکرد تحصیلی بر اساس یک الگوی علّی است که در آن درگیری تحصیلی میانجی رابطه سبک های یادگیری و عملکرد است. نوع این پژوهش علی غیرآزمایشی با استفاده از تحلیل مسیر مبتنی بر همبستگی متغیرهاست. جامعه آماری این پژوهش کلیه ی دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه فردوسی مشهد در سال تحصیلی 91-1390 است. نمونه ی پژوهش شامل 385 نفر از دانشجویان گروه های مختلف دانشگاه فردوسی می باشد، که به روش نمونه گیری سهمیه ای از بین جامعه مورد نظر انتخاب شدند. برای سنجش متغیر های مورد نظر از پرسشنامه سبک های یادگیری و درگیری تحصیلی استفاده شد. در این پژوهش معدل تحصیلی ترم قبل دانشجویان، ملاک عملکرد تحصیلی در نظر گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری ضریب همبستگی و الگوی تحلیل مسیر به منظور بررسی رابطه بین متغیر ها استفاده شد. نتایج پژوهشی حاصل از آزمون الگوی تحلیل مسیر رابطه شیوه های یادگیری (تجربه عینی، مفهوم سازی انتزاعی، مشاهده تاملی، آزمایشگری فعال) و مقیاس های درگیری تحصیلی (درگیری شناختی، انگیزشی، رفتاری) با عملکرد تحصیلی نشان داد که الگوی کلی پیشنهادی از برازش مناسبی برخوردار نبوده است. اما در بررسی الگوی فرعی تر، آزمون رابطه بین مقیاس های درگیری تحصیلی با عملکرد تحصیلی با استفاده از تحلیل مسیر انجام گردید و نتایج نشان داد که الگوی پیشنهادی از برازش مناسبی برخوردار است. واژگان کلیدی: سبک های یادگیری، درگیری تحصیلی، عملکرد تحصیلی