فولاد زنگ نزن رسوب سخت شونده 4-17 حاوی تقریباً 3 درصد وزنی مس است و با رسوب گذاری این عنصر در زمینه مارتنزیتی طی فرآیند پیرسازی استحکام می یابد. زمانی که نیاز به استحکام و سختی بالا در کنار مقاومت به خوردگی مناسب وجود دارد این فولاد یکی از گزینه های مناسب برای طراحی می باشد. تحقیقات نشان داده است که ریزساختار و خواص این فولاد بسیار تحت تاثیر عملیات حرارتی انجام شده بر روی آن قرار دارد و در همین راستا پیرسازی دو مرحله ای به بهبود چقرمگی آن می انجامد. استاندارد nace mr0175 کاربرد فولاد زنگ نزن رسوب سخت شونده 4-17 در محیط گاز ترش را مشروط به قرار داشتن سختی فولاد در محدوده 29-33 راکول c دانسته و در همین راستا به پیشنهاد سیکل های عملیات حرارتی شامل آنیل و دو مرحله پیرسازی با هدف بهبود چقرمگی پرداخته است. در تحقیق حاضر با طراحی 3 سیکل عملیات حرارتی متفاوت از شرایط پیشنهاد شده و در عین حال برقراری شرط سختی در استاندارد مذکور ،تاثیر تغییر پارامتر های پیرسازی دو مرحله ای بر خواص خوردگی فولاد زنگ نزن رسوب سخت شونده 4-17 در محلول حاوی 3.5 درصد وزنی nacl هوا زدایی شده و اشباع از دی اکسید کربن مورد بررسی قرار گرفته است. به همین منظور مطالعه فراگیر در برگیرنده بررسی های ریزساختاری به وسیله میکروسکوپ نوری، آزمون های سختی سنجی، آزمون های خوردگی در دما های 20، 30 و 40 درجه سانتیگراد شامل آزمون های پلاریزاسیون پتانسیودینامیک، پلاریزاسیون پتانسیواستاتیک و آزمون های امپدانس الکتروشیمیایی در محیط خورنده عنوان شده انجام گرفت. تمامی بررسی ها نشان داد که فولاد رسوب سخت شونده 4-17 عملیات حرارتی شده تحت شرایط سیکل های طراحی شده دارای ریزساختار، سختی و خواص خوردگی مشابهی با فولاد عملیات حرارتی شده تحت سیکل استاندارد در محلول حاوی 3.5 درصد وزنی nacl هوا زدایی شده و اشباع از دی اکسید کربن می باشد.