در این تحقیق قابلیت شناوری کالکوپیریت و کالکوسیت با کنترل پتانسیل اکسایش-کاهش سیستم در غیاب کلکتورهای مرسوم و با استفاده از روش میکروفلوتاسیون و در حضور نیتروژن مورد بررسی قرار گرفت. نتیجه مطالعات نشان می دهد که کالکوپیریت در phهای 4 و 6، در نواحی اکسایشی جزئی به خوبی شناور می شود در حالی که در شرایط احیایی و اکسایش شدید بازداشت می شود. ماکزیمم بازیابی وزنی به مقدار 83 درصد در 4=ph و پتانسیل287 میلی ولت( نسبت به الکترود ag/agcl ) حاصل شد. نمودار ولتامتری چرخه ای کالکوپیریت در محیط اسیدی نشان داد که در پتانسیل 600 میلی ولت یک واکنش اکسیداسیون رخ می دهد که در نتیجه آن ترکیبات آبپذیر تیوسولفات تشکیل می شود. استفاده از سولفید سدیم به عنوان عامل حذف ترکیبات سطحی آبپذیر موجب بازداشت کالکوپبریت تازه شد. بازیابی وزنی کالکوپیریت شدیدا اکسید شده در غیاب سولفید سدیم 49 درصد بدست آمد که در حضور سولفید سدیم 01/0 مولار به 54 درصد افزایش یافت. در محیط قلیایی و اکسایشی-کاهشی قابلیت شناوری کالکوپیریت بسیار ضعیف بود. هم چنین نتایج فلوتاسیون بدون کلکتور کالکوسیت در phهای 4 و 9 نشان داد که کالکوسیت در شرایط نسبتا احیایی شناور می شود در حالی که در شرایط اکسایشی قابلیت شناور شدن کالکوسیت بسیار ضعیف است. مطالعات ولتامتری چرخه ای کالکوسیت نشان داد که در پتانسیل 250 و 100 میلی ولت به ترتیب در phهای 4و 9 یک واکنش اکسیداسیون رخ می دهد که طی آن ترکیبات آبپذیر سطحی تشکیل و موجب بازداشت کالکوسیت می شود. در هر دو ولتاموگرام مربوط به نمونه های کالکوسیت یک پیک کاتدیک در محدوده پتانسیل منفی (100- و 200- میلی ولت به ترتیب در phهای 4 و 9 ) ظاهر شد که طی آن ترکیبات ناشی از واکنش های اکسایشی، احیا و ترکیبات آبران تشکیل و نهایتا فلوتاسیون بهبود یافت. استفاده از سولفید سدیم در پالپ حاوی کالکوسیت تازه و اکسید شده موجب بهبود فلوتاسیون بدون کلکتور این کانی شد. بازیابی هر دو نمونه کالکوپیریت و کالکوسیت در حضور هوا به علت تشکیل ترکیبات آبپذیر ناشی از اکسیداسیون، کمتر از حالتی بود که نیتروژن استفاده شد.