هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی و ارزیابی قابلیت های کارآفرینی دانشجویان به منظور اعتبار بخشی و باز اندیشی در کارکردها و مأموریت های برنامه های درسی دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی ایران می باشد. جامعه آماری این تحقیق، دانشجویان شاغل به تحصیل دانشگاه کاشان در سال تحصیلی 90-91 می باشد (5502=n) که به روش نمونه گیری تصادفی- طبقه ای تعداد 412 نفر از آن ها به عنوان گروه نمونه انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار جمع آوری اطلاعات در این پژوهش پرسشنامه قابلیت های کارآفرینی است که ضریب پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ 89/. برآورد شد. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از شاخص های آمار توصیفی و استنباطی (آزمون t تک متغیره، تحلیل واریانس یک طرفه) استفاده گردید. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که میان دانشجویان دانشکده های مختلف از نظر قابلیت های کارآفرینی تفاوت معنا داری وجود ندارد. ولی در عین حال میان دانشجویان دختر و پسر در نمره کل کارآفرینی و مولفه های ریسک پذیری و خلاقیت تفاوت معناداری وجود دارد. به علاوه، یافته های این تحقیق نشان داد که میان دانشجویان سال اول و چهارم از نظر میزان برخورداری از قابلیت های کارآفرینی تفاوت معنا داری وجود ندارد که این امر به نوبه خود نشان دهنده عدم موفقیت و ناکارآیی برنامه های درسی دانشگاهی در رشد و پرورش قابلیت های کارآفرینی دانشجویان بوده و ضرورت تدوین و اجرای برنامه های درسی خاصی که محور آن آموزش و توسعه قابلیت های مذکور باشد را گوشزد می نماید.