حیات اجتماعی شهر از برخورد انسان ها و روابطی ناشی می شود که در گذر زمان و از طریق مردمانی که در آن فعالیت کرده و می زیستند، به وجود آمده است. در این راستا بازار ها به عنوان هسته اولیه شکل گیری برخی شهرها، مکانی برای تداوم خاطرات و افکار جمعی نسل ها هستند، که خاطرات جمعی و فضاهای تاریخی، بخشی از ادراک جمعی است که حس مکان را شکل می دهد. چه محیط طبیعی باشد و متشکل از عناصر طبیعی؛ و چه ساخته ی انسان و حاوی عناصری نمادین، حس مکان به صورت آگاهانه یا نا آگاهانه در فرد به وجود می آید. این پژوهش تلاشی برای شناسایی عوامل موثر بر حس مکان در محدوده ی تاریخی شهر بابل است، تا از این طریق به خلق معماری ای در خور سیما و اقلیم منطقه بپردازد. بدین منظور ابتدا مفهوم حس مکان بررسی شده، پس از تشریح مسئله پدیدار شناسی بالاخص پدیدارشناسی مکان و توضیحی در باب بازار و شهر بابل، شناسه های مهم تعریف کننده محدوده و ارتباط آن ها با رویکردی پدیدارشناسانه مورد تحلیل قرار گرفته است. سپس تلاش شده است تا به شکلی نظام مند، کیفیات فضایی در تداوم معماری های گذشته برای تامین رفاه اجتماعی و اوقات فراغت شهروندان، با توجه به الگوهای شناسایی شده، تعریف و طراحی شود. الگوهایی که شناسه معماری بومی منطقه را منعکس کنند. در این پروژه روش گرد آوری اطلاعات به صورت پیمایشی و توصیفی- تاریخی است، نمونه گیری بر اساس مطالعه موردی انجام شده و روش تجزیه و تحلیل اطلاعات روش کیفی می باشد.