این پژوهش دارای دو بخش است که در بخش اول، هدف بررسی شیوع نشخوار خشم در بین دانشجویان دانشگاه اردبیل و بررسی همبستگی بین خشم و نشخوار خشم است، روش آماری این بخش از پژوهش از نوع همبستگی است، جامعه آماری شامل تمام دانشجویان دانشگاه محقق اردبیلی، که در سال 91-90 که در دانشگاه مشغول تحصیل بودند، می باشد. نمونه گیری از نوع تصادفی ساده است که حجم نمونه شامل 300 نفر از دانشجویان دختر و پسر بود. ابزار بکار رفته شامل فهرست خشم صفت-حالت اسپیلبرگر برای خشم و مقیاس نشخوار خشم سوخودلوسکی بود که بر روی تمام افراد نمونه اجرا شد. نتایج حاصل از تحلیل آماری نشان داد که شیوع نشخوار خشم در بین دانشجویان تقریبا برابر با 8/6 درصد می باشد. بین نشخوار خشم و زیر مقیاس های آزمون خشم حالت-صفت اسپیلبرگر شامل خشم صفت، خشم حالت، بروز بیرونی خشم و بروز درونی خشم همبستگی معنا دار مثبت وجود داشت، اما. بین نشخوار خشم و زیر مقیاس کنترل بیرونی خشم و کنترل درونی خشم همبستگی منفی وجود داشت که معنا دار نبود .در بخش دوم این پژوهش هدف بررسی اثر بخشی درمان شناختی رفتاری در کاهش خشم و نشخوار خشم می باشد. این پژوهش از نظر روش از نوع شبه آزمایشی محسوب می شود و طرح آن دو گروهی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این تحقیق شامل زندانیان زندان اردبیل بود، که مشکل در کنترل خشم داشتند. روش نمونه گیری از نوع نمونه گیری در دسترس بود. حجم نمونه برابر با 26 نفر است که به صورت تصادفی در دو گروه گواه و آزمایشی گمارده شدند. آزمودنی های گروه آزمایشی 12 جلسه تحت مداخله شناختی- رفتاری قرار گرفتند، در حالی که گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. ابزار بکار رفته شامل آزمون خشم صفت-حالت اسپیلبرگر برای خشم و آزمون نشخوار خشم سوخودلوسکی برای نشخوار خشم بودند، که قبل و بعد از مداخله در هر دو گروه اجرا شدند. داده های بدست آمده با استفاده از روش تحلیل واریانس چندمتغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان دهنده آن بود که درمان شناختی رفتاری بر کاهش خشم و بروز بیرونی و درونی آن تاثیر بسزایی داشته و کنترل بیرونی و درونی خشم افراد گروه آزمایشی نسبت به گروه کنترل تفاوت معنا داری نشان داد و همچنین درمان شناختی رفتاری در کاهش نشخوار خشم تاثیر معناداری گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل نشان داد .