به منظور شناسایی شب پره های زیرخانواده های catocalinae و xyleninae نمونه برداری هایی توسط تله نوری طی سالهای 1390- 1388 از مناطق مختلف استان سیستان و بلوچستان با پوشش گیاهی متفاوت، ارتفاع از سطح دریا، طول و عرض جغرافیایی مختلف انجام شد. اطلاعات هر منطقه توسط دستگاه gps ثبت گردید. نمونه های جمع آوری شده به آزمایشگاه منتقل و سپس اتاله شدند. گونه ها بر اساس خصوصیات ریخت شناسی خارجی و داخلی شناسایی شدند. درکل 39 گونه متعلق به 20 جنس از 2 زیرخانواده در ارتفاع بین 29 تا 2700 متر از سطح آب های آزاد جمع آوری شد. تعداد 19 گونه متعلق به 12 جنس از زیرخانواده xyleninae می باشند، که در بین آن ها جنس diadochia pungeler, 1914 برای اولین بار از ایران گزارش می شود. گونه diadochia stigmatica wiltshire, 1984 برای اولین بار از ایران و گونه diadochia saciformis shirvani & ronkay sp. n. برای نخستین بار برای دنیای علم گزارش می شوند. همچنین از این زیرخانواده گونه های spodoptera littoralis (boisduval, 1833)، caradrina didyma (boursin, 1939)، boursinia oxygramma brandt, 1938، xanthia icteritia (hufnagel, 1766)، maraschia grisescens osthelder, 1933، polymixis crinomima (wiltshire, 1946)،polymixis rosinae (bohatsch, 1908) وpolymixis apotheina (brandt, 1938) برای اولین بار از استان سیتان و بلوچستان گزارش می شوند. از زیرخانواده catocalinae، تعداد 20 گونه متعلق به 8 جنس جمع آوری و شناسایی شدند که گونه های drasteria cailino (lefebvre, 1827)، catocala elocata (esper, [1787])، catocala neonympha (esper, 1805)، lygephila craccae ([denis & schifermuller], 1775)، autophila cerealis cerealis (staudinger, 1871) وautophila luxuriosa clara wiltshire, 1952 برای اولین بار از این استان گزارش می شوند. حشرات کامل گونه های مذکور، توصیف شده و پراکنش و بیونومی آنها ذکر می گردد. عکس های مربوط به حشرات کامل و دستگاه تناسلی آنان آورده شده است. گونه های مذکور در کلکسیون حشره شناسی دانشگاه شهید باهنر کرمان نگهداری می شوند.

در این تحقیق، طی سال های 91-89 به مطالعه فون زیرخانواده های xyleninae و hadeninaeاستان اصفهان پرداخته شد. به منظور جمع آوری حداکثر تعداد گونه، نمونه برداری از مکان هایی با آب و هوا، پوشش گیاهی و ارتفاع متنوع انجام شد. مناطق مورد نمونه برداری شامل کوهستان، دشت، جنگل، مناطق پست، باتلاقی، بیابانی و شوره زار می باشد که از نظر آب و هوایی از گرم و خشک تا سرد و مرطوب متغیر می باشد. نمونه برداری ها به صورت شبانه و با استفاده از 530 تله نوری قابل حمل انجام پذیرفت. نمونه های جمع آوری شده به آزمایشگاه انتقال داده شد و پس از اتاله کردن با توجه به ویژگی های ظاهری، خصوصیات اندام تناسلی و بیونومی شناسایی شدند. در این تحقیق 19 گونه از 11 جنس متعلق به 3 قبیله از زیرخانواده hadeninae جمع آوری و شناسایی شد که گونه perigrapha cilissa püngeler, 1917 برای اولین بار از ایران و فرد ماده گونه varga & ronkay 1991 perigrapha annau برای اولین بار توصیف می شود. همچنین گونه odontelia sp.n. برای اولین بار برای دنیای علم توصیف می شود. علاوه بر این 13 گونه از 12 جنس و متعلق به 4 قبیله از زیر خانواده xyleninae جمع آوری و شناسایی شدند. که جنس scotochrosta lederer, 1757، گونه [denis & schiffermüller], 1775)) scotochrosta pulla و گونه dryobotodes monochroma esper, [1790] برای اولین بار از ایران گزارش می شود. گونه های sp.n. conistra و dasypolia sp.n. برای اولین بار برای دنیای علم گزارش و توصیف می شوند. همچنین مجموعاً 18 گونه از زیر خانواده hadeninae و 13 گونه از زیرخانواده xyleninae برای نخستین بار از استان اصفهان گزارش می شود. نمونه های جمع آوری شده در کلکسیون حشره شناسی دانشگاه شهید باهنر کرمان نگهداری می شوند.

برگ ذرت تا ( 012 13/92±2/ 5 فرد/ فرد/ نسل) روی ذرت تا ( 381 /76±1/ از ( 245 (r مقادیر نرخ خالص تولید مثل ( 0 فرد/ فرد/ نسل) روی ارزن دم روباهی متغیر بود. علاوه بر این مدت زمان طول یک نسل روی 17 روز اندازه گیری شد. / 15 و 46 /31 ،16/35 ،16/ میزبان های ذکر شده در بالا به ترتیب 90 ،1/ به ترتیب بر روی میزبان های ذکر شده در بالا 10 (?) همچنین نرخ متناهی افزایش جمعیت 1 بر روز بود. طولانی ترین دوره قبل از بلوغ مربوط به کنه های پرورش یافته بر / 1/18 و 12 ،1/16 11 روز) و کوتاهترین طول این دوره مربوط به ارزن دم روباهی با /80±0/ روی قیاق با ( 116 10/23±0 روز) ثبت شد. همچنین بیشترین مقدار باروری مربوط به ارزن دم روباهی با /152) 12 تخم) /00±0/ 23/20±0/911 تخم) به ازای هر فرد ماده و کمترین آن مربوط به ذرت با ( 492 ) به ازای هر فرد ماده اندازه گیری شد. علاوه بر این بیشترین طول دوره تخم ریزی مربوط به ارزن 7 روز) میباشد. /92±0/ 10 روز) و کمترین آن مربوط به قیاق با ( 507 /86±0/ دم روباهی با ( 400 نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که از بین میزبان های مورد آزمایش ارزن دم روباهی به عنوان بهترین میزبان کنه تارتن خرما به منظور پرورش آزمایشگاهی آن میباشد. کلمات کلیدی:کنه تارتن خرما ، بیولوژی، قیاق، ذرت، ارزن دم روباهی

به منظور مطالعه فون سن های خانواده miridae در نواحی غربی استان کرمان طی سال های 1391 و 1392 در فصول بهار، تابستان و پاییز از مناطق و زیستگاه های مختلف با استفاده از تور حشره گیری و تله نوری نمونه برداری شد. نمونه ها پس از انتقال به آزمایشگاه و آماده سازی، زیر استریومیکروسکوپ مورد بررسی قرار گرفتند و از ژنیتالیای افراد نر اسلاید تهیه شد و نمونه ها با استفاده از کلیدهای معتبر در مقالات و کتاب های مربوطه شناسایی شدند. نمونه های شناسایی شده به منظور تایید صحت تشخیص با نمونه های تایید شده موجود در کلکسیون حشرات (سن ها) موزه تاریخ طبیعی دانشگاه گیلان مقایسه شدند. در مجموع 40 گونه، متعلق به 5 زیرخانواده شناسایی شدند که 22 گونه برای فون استان کرمان، 2 گونه برای ایران و 1 گونه برای دنیا جدید هستند، فهرست گونه های شناسایی شده به شرح زیر می باشد: مواردی که برای استان کرمان، ایران و دنیا جدید هستند به ترتیب با یک، دو و سه ستاره مشخص شده اند. deraeocoris serenus (douglas & scott,1868), deraeocoris lutescens* (schiling, 1836), ), dicyphus azadicus* (linnavuori, 1998), campyloneuropsis pygmaea* (wagner, 1956), nesidiocoris tenuis (reuter, 1898), macrolophus melanotoma* (a.costa, 1853), stenodema turanica (reuter, 1904), megacoelum hormozganicum (linnavuori, 2004), creontiades pallidus (ramur, 1839), dichrooscytus persicus* (josifov,1974), eurystylus bellevoyei (reuter, 1879), phytocoris sp.* (fallen, 1814), adelphocoris lineolatus (goeze, 1778), liocoris tripustulatus* (fabricus, 1781), charagochilus gyllenhali* (fabricus, 1807), agnocoris reclairei* (wagner, 1949), orthops pilosulus (jakovlev, 1877), orthops frenatus* (horvath, 1894), lygus pratensis (linnaeus, 1758), lygus gemellatus (herrich-schaeffer, 1835(, taylorilygus apicalis* (fieber, 1861), malacocoris chlorizans* (panzer, 1794), globiceps fulvicollis* (jakovlev, 1877), orthotylus flavosparsus* (sahlberg, 1841), orthotylus sp. (fieber, 1858), acrorrhinium conspersum (noualhier, 1895), hallodapus costae (reuter, 1890), hallodapus similis** (poppius, 1914), plagiognatus (s. str) fulvipennis* (kirschbaum, 1856), farsiana pistaciae (linnavuori, 1998), compsidolon sp.* (reuter, 1899), psallus sp.* (fieber, 1858), nanopsallus corduellus* (horvath, 1888), camptotylus meyeri* (frey-gessner, 1863), campylomma unicolor (poppius, 1914), campylomma verbasci (meyer-dur, 1843), campylomma diversicornis (reuter, 1878), tuponia persica (wagner, 1957), ectagela kermanensis***sp. nov. ephippiocoris lunatus* (poppius, 1912).

زنبور پارازیتوئید aphidius matricariae haliday (hym., aphidiidae) به عنوان پارازیتوئید مهم بسیاری از شته ها در برنامه کنترل بیولوژیک آفات استفاده می شود. در این پژوهش تاثیر سه دمای 20 ، 25 و 30 درجه سلسیوس بر پارامترهای جدول زندگی و میزان باروری و همچنین واکنش تابعی زنبور a. matricariae روی شته سیاه باقلا aphis fabae scopoli (hom:aphididae) روی رقم برکت گیاه باقلا، در اتاقک رشد با رطوبت نسبی 5±65 درصد و با دوره نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی مورد بررسی قرار گرفت. برای انجام آزمایش های مربوط به پارامترهای جدول زندگی 20 تکرار طراحی شد. آزمایش واکنش تابعی در تراکم های 2،4،8،16،32 و64 شته سیاه باقلا انجام گرفت. در تراکم های 4،2 و 8 میزبان، 20 تکرار، در تراکم 16 میزبان،15 تکرار و در تراکم های 32 و 64 ، 10 تکرار طراحی شد. در تمامی آزمایش ها از ماده های جفت گیری کرده با طول عمر یک روز، زنبورپارازیتوئیدmatricariae .a و پوره های سن سوم شته a.fabae استفاده شد. کم ترین میزان نرخ ذاتی افزایش جمعیت (rm)، نرخ خالص تولید مثل (r0)، نرخ متناهی افزایش جمعیت (?) ومیزان افزایش جمعیت در یک هفته (rw) در دمای 30 درجه سلسیوس به دست آمد که با دو دمای دیگر اختلاف معنی دار داشت. مدت زمان یک نسل (t) در سه تیمار دمایی تفاوت معنی دار نشان داد، به این صورت که مقدار این پارامتر در سه دمای 20،25 و30 درجه سلسیوس به ترتیب با میانگین 166/0± 052/12 ،181/0± 262/11 و155/0± 277/10 روز محاسبه شد. طولانی ترین مدت زمان دو برابر شدن یک نسل (dt) در دمای 30 درجه سلسیوس 252/0± 98/3 روز محاسبه شد که با دو دمای دیگر اختلاف معنی دار داشت. کوتاه ترین طول عمر زنبور پارازیتوئید matricariae .a در دمای 30 درجه سلسیوس 6/0± 75/12 با اختلاف معنی دار با دو دمای دیگر به دست آمد. کمترین میزان باروری در دمای 30 درجه سلسیوس محاسبه شد که با دو دمای دیگر اختلاف معنی دار داشت. واکنش تابعی در دمای 20 درجه سلسیوس از نوع iii ودر دو دمای دیگر از نوعii برای زنبور پارازیتوئید matricariae .a محاسبه شد. مقدار b در دمای 20 درجه سلسیوس و قدرت جستجو (a) در دو دمای 25 و30 درجه سلسیوس به ترتیب 001/0±009/0، 009/0±0681/0 و 005/0±0324/0 در ساعت و زمان دست یابی (th) به ترتیب 034/0±94/0، 094/0±475/1 و 0271/0±98/2 ساعت به دست آمد. بر طبق نتایج محاسبه شده این زنبور در دمای 20 درجه سلسیوس با وجود طول عمر کوتاه توانایی زیادی در پارازیته کردن شته ها دارد، در دمای 25 درجه سلسیوس طول عمر زنبور بیشتر است. این زنبور در دمای 30 درجه سلسیوس توانایی های زیستی و و قدرت باروری پایینی دارد. می توان گفت بازه ی دمایی 20 تا 25 درجه سلسیوس دمای ایده آلی برای رشد و نمو و فعالیت زنبورپارازیتوئیدmatricariae .a می باشد.

در این تحقیق پارامترهای جدول زندگی و واکنش تابعی زنبور پارازیتوئید aphidius matricariae haliday (hym.: aphidiidae) روی پوره های سن سوم شته معمولی گندم schizaphis graminum rondani (hem.: aphididae) روی رقم الوند در سه دمای 20، 25 و 30 درجه سلسیوس در شرایط آزمایشگاهی رطوبت نسبی 10±70% و دوره نوری 16:8 (روشنایی:تاریکی) مورد بررسی قرار گرفت. برای محاسبه پارامترهای جدول زندگی از نرم افزار sas و روش جک نایف استفاده شد. نتایج حاصل از انجام این آزمایش نشان داد که بیشترین میانگین طول دوره نابالغ زنبور پارازیتوئید مربوط به جنس نر دمای 30 درجه سلسیوس و کمترین مقدار آن مربوط به جنس ماده دمای 25 درجه سلسیوس بود و بین مقادیر در دمای 20 و 25 درجه سلسیوس اختلاف معنی دار وجود نداشت. بیشترین میانگین طول عمر مربوط به جنس ماده دمای 25 درجه سلسیوس و کمترین آن مربوط به جنس نر دمای 30 درجه سلسیوس بدست آمد. بیشترین تعداد مومی های تولید شده در دمای 20 درجه سلسیوس بود و میانگین تعداد مومی های تولید شده در دمای 30 درجه سلسیوس با دو دمای دیگر اختلاف معنی دار نشان داد. حداکثر مقدار نرخ ذاتی افزایش جمعیت (rm) و نرخ متناهی افزایش جمعیت (?) در دمای 20 و 25 درجه سلسیوس بدست آمد اما مقادیر این پارامترها در دمای 30 درجه سلسیوس با دو دمای مذکور اختلاف معنی دار داشت. بیشترین میزان نرخ خالص تولید مثل (r0) در دمای 20 درجه سلسیوس و کمترین آن در دمای 30 درجه سلسیوس محاسبه شد. طول دوره یک نسل (t) و مدت زمان لازم برای دو برابر شدن جمعیت (dt) در دمای 20 و 25 درجه سلسیوس اختلاف معنی دار نشان نداد اما با دمای 30 درجه سلسیوس اختلاف معنی دار داشت. نتایج رگرسیون لجستیک نشان داد که واکنش زنبور a. matricariae به تراکم های مختلف شته sch. graminum در هر سه دما از نوع ii است. برای تخمین پارامترهای قدرت جستجو و زمان دستیابی از معادله راجرز استفاده شد. بیشترین مقدار قدرت جستجو و کمترین زمان دستیابی در دمای 20 درجه سلسیوس بدست آمد که نشان دهنده کارایی بیشتر زنبور a. matricariae در این دما می باشد. واکنش های رفتاری پارازیتوئیدها به عوامل غیرزنده ی محیطی مانند دما، رطوبت و نور مرتبط میباشد. دما یکی از مهمترین فاکتورهای محیطی است که رشد و نمو پارازیتوئید a. matricariae را تحت تاثیر قرار می دهد. اطلاع از تاثیر دما بر نرخ رشد و واکنش تابعی این زنبور می تواند کمک موثری در استفاده از آن در برنامه های کنترل بیولوژیک داشته باشد.

شته سیاه یونجه aphis craccivora (hem: aphididae)، یکی از آفات مهم گیاهان خانواده fabaceae است که با تغذیه از شیره گیاهی، ترشح عسلک فراوان و انتقال ویروس های بیماری-زای گیاهی خسارت وارد می کند. کنترل این آفت به دلیل اثرات مضر حشره کش های شیمیایی بر روی موجودات غیرهدف مانند دشمنان طبیعی، حشرات گرده افشان و انسان و دام، عموما بر پایه روش های غیرشیمیایی مانند کنترل بیولوژیک و استفاده از ارقام مقاوم استوار است. در این پژوهش که با هدف بررسی امکان کاربرد همزمان ارقام مقاوم و قارچ بیمارگر beauveria bassiana برای کنترل شته سیاه یونجه انجام شد، پارامترهای جدول زندگی این حشره در مواجهه با قارچ بیمارگر b. bassiana بر روی سه رقم مختلف گیاه میزبان (لوبیا قرمز، لوبیا چیتی و لوبیا چشم بلبلی) مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که رقم گیاه میزبان می تواند به عنوان یک عامل مهم بر روی برهمکنش قارچ بیمارگر و حشره میزبان تاثیر بگذارد. بیشتر پارامترهای زیستی شته سیاه یونجه مانند نرخ ذاتی افزایش طبیعی (rm)، نرخ متناهی افزایش جمعیت (?)، نرخ خالص تولیدمثل (r0)، نرخ ناخالص تولیدمثل (grr)، میانگین طول یک نسل (t)، طول دوره رشدی قبل از بلوغ و طول دوره بلوغ پس از تیمارشدن با قارچ تحت تاثیر رقم گیاه میزبان قرار گرفت و در این میان، ترکیب رقم لوبیا قرمز با قارچ بیمارگر در کنترل شته سیاه یونجه نتایج بهتری به دنبال داشت، در حالی که ترکیب رقم لوبیا چشم بلبلی و قارچ بیمارگر در مقایسه با دو رقم دیگر لوبیا تاثیر چندانی بر خصوصیات زیستی شته سیاه یونجه نداشت. نتایج این مطالعه، بیانگر این موضوع است که لوبیا قرمز رقم مناسب تری برای استفاده در برنامه های مدیریت تلفیقی شته سیاه یونجه است.

جهت تصمیم گیری موثر در مورد مدیریت کنترل آفات و تعیین ارقام مقاوم، شناخت خصوصیات زیستی و پارامترهای رشد حشره آفت روی ارقام مختلف میزبان ضروری است. شته سبز نخود فرنگی با نام علمی acyrthosiphon pisum harris (hemiptera: aphididae) یکی از مهمترین آفات گیاهان خانواده حبوبات می باشد که سالانه خسارت اقتصادی فراوانی به محصولات کشاورزی وارد می کند. این شته دارای پراکنش وسیع جهانی بوده و در سراسر ایران نیز فعال می باشد. این شته ضمن تغذیه، موجب توقف رشد نبات و پیچیدگی و سوختگی برگ ها می شود و به میزان قابل توجهی محصول را کاهش می دهد. علاوه بر این بعضی از بیماری های ویروسی را نیز منتقل می کندو از این طریق نیز خسارت می رساند. در این پژوهش پارامترهای جدول زندگی باروری شته نخود فرنگی روی چهار رقم باقلا به اسامی برکت، سرازیری، زهره و محلی در شرایط آزمایشگاهی (دمای 1±25 درجه سلسیوس، رطوبت نسبی10±65 درصد و دوره نوری 16:8 (تاریکی:روشنایی)) بررسی شد. برای این منظور شته نخود روی برگهای چهار رقم باقلا برکت، سرازیری، زهره و محلی پرورش داده شد و مدت زمان رشد پوره ها، میزان تلفات، طول عمر و باروری آن ها روزانه ثبت گردید. داده های جدول زندگی بر پایه مدل chi &liu (1985) آنالیز و مقدار خطای استاندارد پارامترهای رشد جمعیت با استفاده از روش جک نایف محاسبه شد. مقدار نرخ ذاتی افزایش طبیعی جمعیت (rm ) برای رقم های برکت، محلی، سرازیری و زهره به ترتیب، 010/0±46/0، 009/0 ±48/0، 009/0± 45/0 و 014/0 ±44/0 محاسبه شد. که براساس این نتایج بیشترین مقدار نرخ ذاتی افزایش طبیعی مربوط به رقم محلی می شود و اختلاف معنی دار بین رقم محلی و زهره وجود دارد. نرخ خالص تولید مثل (r0 ) برای رقم برکت 818/4±39/101، رقم محلی328/6 ±91/97 ، رقم سرازیری107/7 ±55/86 و رقم زهره522/8± 89/66 می باشد. نرخ ناخالص تولید مثل (grr) برای رقم برکت 735/3±47/107، رقم محلی670/4± 25/103، رقم سرازیری133/6± 75/97 و زهره 080/5±04/81 برآورد شد. نرخ متناهی افزایش(?) جمعیت برای رقم برکت016/0 ±58/1، محلی 014/0±62/1 ، سرازیری015/0± 57/1 و زهره 021/0±56/1 به دست امد. میانگین طول یک نسل(t) روی رقم های برکت، محلی، سرازیری و زهره به ترتیب، 247/0±91/9 ، 161/0±51/9، 237/0±96/9 و 223/0±50/9 محاسبه گردید. همچنین طول دوره مراحل مختلف رشدی و بارآوری شته مذکور تحت تاثیر ارقام مختلف باقلا برآورد شد. با توجه به نتایج، پارامتر های زیستی شته نخود فرنگی روی رقم زهره به نسبت سه رقم دیگر پایین تر است که این امر می توان رقم زهره را میزبان مقاوم تری در مواجهه با حمله شته نخود نشان دهد.

زنبور پارازیتوئید trichogramm brassicae bezdenko (hym.: trichogrammatidae) از نظر فناوری تولید انبوه، وسعت کاربرد، انتشار وسیع جغرافیایی و استعداد بینظیر در سازگاری نسبت به شرایط مختلف اقلیمی، در جایگاه ممتازی قرار دارد، که به راحتی روی میزبان آزمایشگاهی، بید آرد ephestia kuehniella zeller (lep.: pyralidae)، پرورش داده می شود. به منظور بهینهسازی پرورش انبوه زنبور پارازیتوئید، تاثیر جیره های غذایی بر شایستگی پرورش بید آرد و زنبور پارازیتوئید آن، t. brassicae، در شرایط دمای 1±25 درجه سلسیوس، رطوبت نسبی 5±60 درصد و دوره نوری 14 ساعت روشنایی و 10 ساعت تاریکی مطالعه شد. بید آرد با رژیم های متفاوت، متشکل از نسبت های مختلف آرد گندم، آرد جو، آرد ذرت، گلیسرین، مخمر نان و سبوس گندم، پرورش یافت. نتایج نشان داد که حشرات پرورش یافته روی رژیم های حاوی گلیسرین و مخمر، بیشترین وزن 10 حشره کامل، تعداد حشرات کامل خارج شده از شفیره و وزن 100 تخم را داشتند. میزان تخم گذاشته شده در رژیم های مختلف توسط شب پره، تفاوت معنی دار نداشت. طول دوره ی رشدی شب پره، برای رژیم آرد ذرت، بیش از سایر رژیم ها بود (53/0±90/65 روز). در نهایت چهار رژیم برتر برای پرورش بید آرد، به عنوان میزبان زنبور پارازیتوئید انتخاب شد؛ بر اساس آزمایشات، تیمار حاوی میزان بیشتری آرد گندم به همراه آرد جو و گلیسرین، بیشترین (23/1±05/11درصد) و تیمار حاوی آرد گندم کمتر، کمترین میزان پارازیتیسم را در نسل چهار داشتند (7/0±58/5 درصد). تیمار حاوی آرد گندم به همراه آرد ذرت و تیمار حاوی آرد جو به همراه گلیسرین، نسبت به دیگر تیمارها، درصد تفریخ بیشتری را در نسل دوم (78/4±5/64 و 92/5±45/55 به ترتیب) و چهارم (41/10±39/59 و 71/4±22/73، به ترتیب) داشتند. در تیمارهای مختلف، درصد تفریخ زنبورهای ماده، تفاوت معنی داری در نسل دوم و همچنین در نسل چهارم نشان نداد. در نتیجه، بهترین بستر برای پرورش بید آرد و افزایش کیفیت تکنولوژی پرورش و تولید انبوه زنبور پارازیتوئید، مخلوطی از آرد گندم، سبوس گندم، آرد جو، مخمر نان وگلیسرین (5/41: 2: 5/43: 3: 10%، به ترتیب) معرفی می شود.

پسیل پسته (psyllidae :hemiptera) agonoscena pistaciae burckhardt & lauterer، مهمترین آفت درختان پسته ایران محسوب میشود. این آفت به طور گسترده توسط آفتکشها کنترل میشود. با این حال، استفاده بیش از حد از حشره کشهای شیمیایی سبب ایجاد مشکلات زیادی میگردد. کفشدوزکها به عنوان مهمترین دشمنان طبیعی پسیل پسته، در سطح در گســـتردهای در طبیعت فعــــــال هستند. که در این میـــان، کفشــدوزک شــــــکارگرoenopia conglobata contaminata (menetries) ، یکی از مهمتــرین گزینه ها میباشد. در تحقیق حاضر، از رژیمهای غذایی متنوع از قبیل، غذاهـــای مصنوعی (رژیم غذایی لیوفیلیز شده) و طعمه های کاذب (تخم های شب پره مدیترانه ای آرد، سیست های میگوی آب شور و گرده زنبور عسل) استفاده شد. اثرات رژیمهای غذایی متفاوت بر طول مراحل مختلف رشــدی، نرخ بقاء و مرگ و میر بررسی شد. با توجه به نتایج پژوهش حاضر، بیشترین طول دوره لاروی سن یک با میانگین 21/0±86/3 روز، با تغذیه از رژیم سیست آرتمیا و گرده بدست آمد. در حالی که کوتاه ترین طول دوره زندگی متعلق به تیمار تخم بید آرد و گرده با میانگین 13/0±67/13 روز حاصل شد. همچنین با توجه به نقش موثر تخم بید آرد، گرده و رژیم غذایی مصنوعی، مشخص گردید که مراحل نابالغ o. conglobata، در طول دوره زندگی خود با نرخ بقاء 100%، قادر به رشد و نمو روی این تیمــارهای غذایی می باشند. به طور کلی با استفاده از این نتایج و انجام آزمایش های تکمیلی در زمینه رژیم های غذایی مصنوعی و طعمه های کاذب، این تیمارهای غذایی می توانند در پرورش انبوه شکارگر فوق، موثر واقع شوند.

در این بررسی که طی سالهای 1389- 1391 در شهرستان جیرفت انجام گرفت در مجموع 20 گونه متعلق به 8 جنس جمعآوری و شناسایی شد. از این تعداد پنج گونه برای دنیا و سه گونه گزارش جدید برای ایران است. هفت گونه بازنویسی شده و دو جنس جدید برای دنیا نیز درحال توصیف است.

در این مطالعه برهمکنش قارچ metarhizium anisopliae، حشره کش ایمیداکلوپراید، شته سبز هلو و گیاه کلزا در شرایط آزمایشگاهی و نیمه گلخانه ای مورد بررسی قرار گرفت. در شرایط آزمایشگاهی دزهای کشنده و زیر کشنده ی قارچ و ایمیداکلوپراید و پارامترهای جدول زندگی شته سبز هلو تحت تاثیر غلظت معادل lc10 قارچ و سم اندازه گیری شد. هم چنین تاثیر ایمیداکلوپراید بر جوانه زنی قارچ بررسی گردید. مقایسه اثر غلظت معادل lc50 قارچ بر مراحل مختلف رشدی شته سبز هلو انجام شد. در پایان بر همکنش نیمه گلخانه ای این عوامل مورد بررسی قرار گرفت.

تریپس پیاز میزبان های متعددی را مورد حمله قرار می دهد. استفاده از حشره کش های مصنوعی سبب ایجاد مقاومت و طغیان آفت شده است. به همین منظور استفاده از شیوه های جایگزین در مدیریت آفات مانند استفاده از ترکیبات طبیعی در کنترل آفات و کاهش خطرات ناشی از آنها موثر می باشد. در این تحقیق اثرات حشره کشی شش عصاره اتانولی (آنغوزه، اسفند، ارغوان، زیتون تلخ، عشقه، همیشه بهار) و شش اسانس روغنی (آویشن، بومادران، درمنه، رزماری، زیره سبز، گلپر) بر روی مراحل مختلف تریپس پیاز بررسی شد. سپس شاخص سمیت دو عصاره گیاهی که منجر به تلفات بالا روی آفت شدند محاسبه گردید. همچنین اثرات بیولوژیکی و دور کنندگی برخی از عصاره ها و اسانس های گیاهی بر روی مراحل مختلف زیستی تریپس پیاز مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد این ترکیبات گیاهی قدرت حشره کشی مناسبی داشته و قابلیت بالایی در کنترل تریپس پیاز دارند. البته لازم به ذکر است اثرات کشندگی و زیر کشندگی ترکیبات گیاهی مورد استفاده با یکدیگر متفاوت می باشند