به منظور بررسی تأثیر روش های مختلف مدیریت کودهای شیمیایی و مجموع کودهای بیولوژیکی در تراکم های مختلف علف هرز خردل وحشی آزمایشی در سال زراعی 91-1390 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز اجرا شد. این آزمایش به صورت کرت های یک بار خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. فاکتور اصلی شامل پنج روش مدیریت تلفیقی کود (100 درصد کود شیمیایی، 75 درصد کود شیمیایی به همراه کود بیولوژیک، 50 درصد کود شیمیایی به همراه کود بیولوژیک، 25 درصد کود شیمیایی به همراه مجموع کودهای بیولوژیکی، 100 درصد مجموع کودهای بیولوژیک) و فاکتور فرعی شامل سه تراکم علف هرز خردل وحشی (7، 14و 21 بوته در مترمربع) بود. نتایج این آزمایش نشان داد که افزایش تراکم علف هرز تأثیر منفی بر صفات اندازه گیری شده داشت. کاربرد تلفیق کودهای شیمیایی و کودهای بیولوژیکی به لحاظ کمّی و لحاظ کیفی عملکرد بالاتری نسبت به کاربرد کودهای شیمیایی دارا بود. بیش ترین عملکرد دانه (05/9 تن بر هکتار ) در روش تلفیقی 50 درصد کود شیمیایی به همراه کود بیولوژیکی بدست آمد و کم ترین عملکرد دانه (36/4 تن بر هکتار) نیز در روش صرفاٌ کود بیولوژیکی حاصل شد. بیش تر بودن عملکرد دانه در روش تلفیقی 50% کود شیمیایی به همراه کود بیولویکی عمدتاً مربوط به بهبود صفات طول سنبله، تعداد دانه در سنبله و عملکرد بیولوژیک بود. در بین تراکم های مختلف علف هرز نیز بیش ترین عملکرد دانه ی گندم در تراکم کم علف هرز حاصل شد و با افزایش شدت رقابت عملکرد دانه، عملکرد پروتئین دانه، پروتئین دانه و شاخص برداشت گندم کاهش یافتند. با توجه به نتایج این آزمایش مشخص شد که تیمار تلفیقی 50 درصد کود شیمیایی به همراه کود بیولوژیکی که بالاترین عملکرد دانه را داشت، بیش ترین (96/53 کیلوگرم بر کیلوگرم) کمیّت شاخص کارایی مصرف نیتروژن را نیز تولید کرد. بنابراین حذف کامل کود نیتروژن معدنی به لحاظ کمّی و هم کیفی مطلوب نبود. بنابراین روش های تلفیقی ضمن کاهش کمیّت کود نیتروژن مصرفی، هم از دیدگاه زراعی و هم از دیدگاه اکولوژیکی شرایط مطلوبی را در اکوسیستم گندم فراهم خواهد کرد