شاخص های زیستی، سیستم های هشدار اولیه در مواجهه ی جانداران آبی با آلاینده ها هستند. در میان آنها اندازه گیری فعالیت آنزیم های کولین استرازی و خصوصاً استیل کولین استراز در بافت های ماهی شاخصی برای مواجهه با آفت کش های ارگانوفسفره و کاربامات ها می باشند و از این شاخص ها در مطالعات مختلف (آبهای داخلی و دریایی) استفاده شده است. در این مطالعه 236 نمونه سس ماهی کورا (barbus lacerta) از ایستگاه های تعیین شده در حوزه ی سفیدرود طی 8 ماه (ماه های آذر و اسفند سال 1390 و فروردین تا شهریور سال 1391) صید شدند و از بافت های کبد، ماهیچه و مغز آنها نمونه برداری انجام شد. فراسنجه های فیزیکی و شیمیایی آب، طول، وزن و سن ماهیان، به علاوه فعالیت ویژه استیل کولین استراز (به روش المن) اندازه گیری شد و رابطه ی آماری میان آنها توسط آنالیز pca بیان گردید. نتایج حاکی از وجود اختلاف معنی دار سطح آنزیمی در مغز نمونه های صید شده بین ایستگاه اول و سوم طی ماه های مرداد و شهریور (p > 0.05) و عدم وجود این اختلاف در بافت های عضله و کبد طی ماه های دیگر بود (p < 0.05). همچنین ارتباط مولفه های محیطی، زیست شناختی (طول، وزن و سن) و آنزیمی نشان داد که در تمامی ماه ها، بین اکسیژن محلول در آب و فراسنجه های آنزیمی همبستگی مثبتی وجود دارد. از طرفی همبستگی های متفاوتی بین عوامل گونه ای و محیطی وجود داشته که دارای روابط پیچیده ای در هر ماه از سال است.

این تحقیق به منظور ارزیابی تاثیر الیگوساکارید گلوکان- مانان بر شاخص های رشد، پارامترهای خونی و ترکیب لاشه در فیل ماهیان جوان پرورشی به مدت 42 روز انجام گرفت. آزمایش با استفاده از طرح کاملاٌ تصادفی شامل سطوح صفر (شاهد)، 5/1 ، 3 و 5/4 گرم الیگوساکارید گلوکان- مانان به ازای هر کیلوگرم جیره در قالب 4 تیمار و 3 تکرار به ازای هر تیمار طراحی شد. در این آزمایش از 12 عدد مخزن فایبرگلاس به عنوان واحدهای آزمایشی استفاده شد. تعداد 180 بچه ماهی با وزن متوسط 12/0±48 گرم انتخاب و به طور کاملاً تصادفی با تراکم 15 عدد در هر مخزن توزیع شد. نتایج تیمارهای مختلف نشان دادند که بین سطوح مختلف پروتئین، خاکستر، رطوبت و چربی در ترکیبات بدن فیل ماهیان جوان پرورشی در مقایسه با گروه شاهد اختلاف معنی داری وجود نداشت (05/0<p). نرخ رشد ویژه و درصد افزایش وزن بدن در گروه تیماری با جیره حاوی 5/1 گرم الیگوساکارید گلوکان– مانان نسبت به شاهد دارای تفاوت معنی دار بود(05/0p<). همچنین تعداد گلبول های سفید، گلبول های قرمز، میزان هموگلوبین، هماتوکریت و میانگین غلظت هموگلوبین در هر گلبول قرمز در گروه تیماری با جیره حاوی 5/1 گرم الیگوساکارید گلوکان– مانان نسبت به گروه شاهد دارای تفاوت معنی دار بود (05/0p<). اما شاخص های مونوسیت، ائوزینوفیل و بازوفیل تفاوت معنی داری را با شاهد نشان نداند (05/0<p). نتایج بدست آمده نشان داد افزودن 5/1 گرم الیگوساکارید گلوکان– مانان در هر کیلوگرم جیره غذایی فیل ماهیان جوان پرورشی می تواند در بهبود عملکرد رشد و تحریک سیستم ایمنی موثر واقع شود و به عنوان یک مکمل غذایی مناسب برای جیره فیل ماهیان جوان پرورشی مد نظر قرار گیرد.

هدف از این مطالعه بررسی اثر پیش تیمار مخلوط یخ وآب بر کیفیت میکروبی، شیمیایی و حسی ماهی کپور معمولی می باشد. به همین منظور 6 تیمار شامل شاهد ماهی کامل (تیمار1)، شاهد ماهی تخلیه شکمی شده ( تیمار2)، یخ ماهی کامل (تیمار3)، یخ ماهی تخلیه شکمی شده ( تیمار4)، یخ و آب ماهی کامل (تیمار5) و یخ وآب ماهی تخلیه شکمی شده (تیمار6) بودند که بعد از بسته بندی وکیوم 9 روز در یخچال (c?4) نگهداری شدند. نتایج نشان داد که با افزایش زمان نگهداری میزان بازهای نیتروژنی فرار افزایش می یابد و در (تیمار1 ) به 49 میلی گرم نیتروژن در 100 گرم گوشت ماهی و در (تیمار 6) به 46/21 میلی گرم نیتروژن در 100 گرم گوشت ماهی رسید. میزان تیوباربیتوریک اسید طی دوره نگهداری در حد پایینی باقی ماند و در (تیمار 1) به 86/0 میلی گرم مالون آلدهید در کیلوگرم گوشت ماهی و در (تیمار 6) به 42/0 میلی گرم مالون آلدهید در کیلوگرم گوشت ماهی رسید. میزان آهن با گذشت زمان در تمامی تیمارها کاهش یافت. بار باکتریایی کل ((tvc و سرمادوست ((ptc با گذشت زمان افزایش یافت و کمترین مقدار آن مربوط به ( تیمار6) بود به ترتیب log cfu/g79/3 و log cfu/g93/4 بدست آمد. میزان اشرشیاکلی، کلیفرم ها و انتروباکتریاسه در تمام نمونه ها با گذشت زمان افزایش یافت. ارقام حاصل از مقایسه ارزیابی حسی نیز کیفیت مطلوب تر تیمار مخلوط یخ و آب را در تمامی نمونه ها نشان داد. به طور کلی بر اساس نتایج به دست آمده میکروبی؛ شیمیایی و حسی ماهیان پیش سردسازی شده و تخلیه شکمی شده دارای کیفیت مطلوب تری نسبت به پیش سردسازی نشده و تخلیه شکمی نشده بودند.