موضوع این پایان نامه در مورد معنا شناسی « خیر » و « شرّ » از دیدگاه مفسرین قرآن کریم می باشد. با توجه به اینکه واژه « خیر » و « شرّ » هر کدام در قرآن بسیار تکرار شده است بنابراین معانی مختلفی از آن متصوٌر است ، « خیر » به معنی خوب ، نیکی ، زیبائی و هر آنچه که از نظر عقل پسندیده به نظر می رسد و « شرّ » به معنی بدی و پستی و هر آنچه که جامع تمام رذایل باشد می گویند مفسّرین قرآن کریم معانی مختلفی همچون : ثروت ، اختیار ، زن ، قرآن ، مصلحت ، اسب ، نیکوکاری ، اسلام ، ایمان ، پذیرش حقّ ، غنیمت ، نیرومندی ، عافیت ، سود و طعام از واژه « خیر » استنباط نموده اند. و همچنین از نظر مفسرین قرآن کریم کلماتی وجود دارد که مترادف با « خیر » و « شرّ » می باشندکلماتی همچون : برکت، برّ ، حسن ،معروف ، جمال ، سلام ، رشد و سعادت مترادف « خیر » می باشد . واژه هایی همچون : سوء ، نحس، ضرر ، فتنه ، مصیبه ، شقاوت ، مترادف با « شرّ » در نظر گرفته شده است.و مفسّرین قرآن کریم بیان داشته اند در راه رسیدن به کمال و سعادت جز شناخت « خیر » و عمل به مصادیق آن و آگاهی از « شرّ » و دوری از مصادیق «شرّ» میسّر نخواهد بود و عدم شناخت از « خیر » و « شرّ » عدول از منزلت انسانیت ، راهی به سوی نکبت و بدبختی چیز دیگری حاصل نخواهد شد.

در طول گذر زمان و به زبان های مختلف برای توضیح و بیان آیات قرآن تفاسیر گوناگونی نوشته شده است. تفسیر نور الثقلین یکی از تفاسیر معتبر شیعه که مولف آن عبدالعلی حویزی است. وی تنها به تفسیر آیاتی پرداخته که روایاتی مسند و معتبر پیرامون آنها آمده باشد . گاه محتمل است درباره یک آیه ، روایاتی ضعیف ذکر شده، که مفسر بنابر اجتهاد خود از ذکر آن خوداری کرده است . تقطیع آیات روشی دیگریست که در تفسیر خود به کاربرده است؛ یعنی تنها به بیان قسمتی از آیه که روایاتی معتبر درباره اش ذکر شده ، پرداخته است. و ازبیان قسمت های پس و پیش آن خوداری نموده است. با این حال تعدادی بسیار زیادی از آیات را در تفسیرش بیان ندشته است. جزء در حال بررسی (پنجم) از آیه بیست و سه سوره ی سناء شروع تا آیه صد و چهل و هفت همین سوره ادامه دارد. که حاوی چهارصد و هشتاد و سه روایت است. برای انجام آن در رساله از روشهای کتابخانه ای و نرم افزاری جامع الاحادیث ، اهل بیت و جامع التفاسیر و غیره روایات را با منابع اصلی و سایر منابع معتبر حدیثی (متقدم و متاخر) مقابله نمودیم تا اختلافات لفظی حدیث آشکار گردد و ارزش لفظی آن روشن شود. برای بیان اعتبار سندی روایات ، به مهمترین کتابهای رجالی چون نجاشی ، خویی، خلاصه فهرست و غیره مراجعه کردیم.