در این تحقیق، با استفاده از مدل های آزمایشگاهی و تکنیک های کنترل لایه مرزی، تاثیر تزریق جت (تعداد، ارتفاع، زاویه و دبی جت) از بدنه پایه استوانه ای، تاثیر مکش ازکف کانال و تاثیر همزمان جت پایه و مکش کف بر آب شستگی موضعی اطراف پایه در دو عمق 28 و 5/10 سانتی متر و در شرایط آب شستگی آب زلال بررسی شده است. نتایج نشان داد که در آزمایش های کاربرد جت به تنهائی، بیشترین کاهش عمق آب شستگی برای عمق جریان کوچکتر، دبی جت بزرگتر، ارتفاع جت کمتر و زاویه بین جت 90 درجه اتفاق می افتد. در آزمایش های کاربرد فقط مکش از کف کانال، نتایج نشان داد که مکش باعث کاهش آب شستگی و نرخ انتقال رسوب گردیده است و بیشترین مقدار کاهش عمق آب شستگی در عمق جریان کوچکتر بدست آمد. در آزمایش های کاربرد همزمان جت پایه و مکش بستر، مکش اثر جت را بهبود بخشید و باعث کاهش عمق، مساحت، حجم و شیب بالادست حفره آب شستگی به ترتیب تا حدود 50%، 20%، 39% و 39% برای بهترین شکل سیستم ترکیبی کاربرد جت و مکش به عنوان روشی برای کاهش آب شستگی گردید. هم چنین بررسی پروفیل-های سرعت و مولفه های ساختار جریان نشان می دهد که تزریق جت و کاربرد مکش، مشخصات توربولانس درون حفره آب شستگی و مولفه جریان رو به پائین در بالادست پایه را کاهش داده و باعث کاهش قدرت جریان رو به پائین و تغییر محل آن از سطح بستر و تضعیف گرداب های نعل اسبی در اطراف پایه شده است. همچنین آنالیز کوادرانت برای تعیین سهم تنش رینولدز نشان داد رخداد غالب sweep سپس ejection بعد از آن outward و به دنبال آن inward در کل عمق جریان بوده است و در نزدیک بستر، sweep و ejection بیشترین سهم در تولید تنش رینولدز را دارا هستند.