گیاهان عالی برای تحمل و مقاومت به تنش های غیر زیستی پاسخ های فیزیولوژیکی متنوعی را در طول دوران تکاملی بدست آورده اند. یکی از دلایل این پاسخ ها می تواند ناشی از تغییر در بیان ژن های مرتبط با مسیر-های متابولیکی باشد. تغییر بروز ژن های کد کننده آنزیم هایی که وظیفه آن ها حفظ سلول در برابر دهیدراسیون است مانند آنزیم های درگیر در بیوسنتز ملکول های محلول ایجاد سازگاری به اثبات رسیده است. لذا دستکاری های ژنتیکی و مهندسی مسیرهای بیوشیمیایی (مهندسی متابولیک) مرتبط با آنها توصیه می گردد. گلایسین بتایین یکی از محتملترین ملکول هایی است که به عنوان ملکول محلول ایجاد سازگاری شناخته شده است. این ملکول فقط در برخی گونه های گیاهی انباشت می شود. گزارش های پیشین نشان داده اند که کمی فعالیت آنزیم کولین مونو اکسیژناز ( (cmo احتمالا از دلایل اصلی عدم ذخیره گلایسین بتایین در آن دسته از گیاهانی است که گلایسین بتایین را انباشت نمی کنند. دستکاری به منظور انباشت گلایسین بتایین در این گیاهان احتمالا می تواند به تحمل آن ها در برابر تنش کمک کند. هدف از انجام این پایان نامه ساخت سازه به منظور افزایش بیان ژن کد کننده آنزیم cmo می باشد تا به احتمال های فوق پاسخ داده شود. برای این منظور پس از استخراج rna از گیاه آرابیدوپسیس و تهیه cdna از آن? rt-pcr برای تکثیر orf ژن مزبور انجام شد. سپس با جداسازی آن و الحاق در پلاسمید pgem-t easy و انتقال به باکتری e. coli سویه ی xl1- blue سازه pgemt-atcmo-orf1 ساخته و همسانه سازی شد. این سازه ابزار اصلی پژوهشگران این پروژه بمنظور افزایش بروز ژن کد کننده آنزیم cmoدر پژوهش های آینده خواهد بود.