تعیین مکان بهینه فعالیتی جهت انتخاب مکانی مناسب برای کاربردی خاص توسط معیارهای از پیش مشخص شده، می باشد. یکی از مسائل مطرح در زمینه مکان یابی، مسأله تعیین مکان بهینه پارک و فضای سبز شهری می باشد. فضاهای سبز شهری از جمله کاربری های مهم و اصلی شهرها به شمار می آیند که همواره به عنوان یکی از شاخص های توسعه یافتگی جوامع مطرح بوده و در عین حال معیاری برای ارتقای کیفیت فضای زندگی محسوب می شوند. مکان یابی نادرست پارک ها و فضاهای سبز شهری، در نهایت منجربه ایجاد ناهنجاری هایی از جمله استفاده کم کاربران از فضاهای سبز ایجاد شده، ایجاد محدودیت در ارائه طرح معماری مناسب، ایجاد محدودیت در انتخاب و چیدمان گیاهی مناسب، آشفتگی در سیمای شهر و کاهش امنیت روانی و اجتماعی خواهد گردید. در سال های اخیر استفاده از سیستم های اطلاعات مکانی (gis) به عنوان یک ابزار تحلیلی و مدیریتی داده های مکانی که می تواند پشتیبان مناسبی را برای تصمیم گیری و برنامه ریزی مسائل شهری از جمله تعیین مکان بهینه فراهم آورد، به طور قابل ملاحظه ای افزایش یافته است. اما بسیاری از این سیستم ها بدون در نظر گرفتن اولویت های گروه های تصمیم گیرنده به تصمیم گیری می پردازند، درحالی که این تصمیم گیران می باشند که می بایست تصمیم نهایی را اتخاذ نمایند. در همین راستا، مدل های تصمیم گیری چند معیاره (mcdm) می توانند با تلفیق اولویت های تصمیم گیران بستری مناسب برای تحلیل تصمیمات ایجاد کرده و یک چارچوب اجرایی برای تصمیم گیری در دنیای واقعی فراهم آورند. مهم ترین هدف این تحقیق مکان یابی بهینه پارک و فضای سبز شهری و اولویت بندی گزینه های پیشنهادی برای این کاربری می باشد. با توجه به ماهیت نیمه ساختار یافته و مشارکتی و چند بعدی بودن مسأله مورد نظر، نیاز به توسعه روشی یکپارچه برای استفاده از معیارهای مکانی به همراه مدل های تصمیم گیری و توسعه آن در محیط اینترنت می باشد. به همین منظور، از یک سیستم پشتیبان تصمیم گیری چند معیاره مکانی تحت وب (webmc-sdss) که از ادغام gis و مدل های تصمیم گیری چند معیاره در محیط اینترنت توسعه می یابد، برای حل مسأله مورد نظر این تحقیق استفاده شده است. چرا که تصمیم گیری در این زمینه نیازمند در نظر گرفتن سناریوهای تصمیم گیران مختلف و انجام تحلیل های متعدد می باشد. لذا با استفاده از این روش، تصمیم گیران می توانند سناریوهای مختلف مورد نظر خود را تعریف و نتایج حاصل از آنها را مشاهده و بررسی نمایند. توسعه و پیاده سازی mc-sdss فوق بر روی اینترنت، جایگزینی را برای برنامه ریزی مکانی سنتی ارائه می دهد که بدین طریق با افزایش مشارکت عمومی و غلبه بر محدودیت دسترسی بهgis ، نیاز به حضور فیزیکی صاحب نظران و تصمیم گیرندگان در یک زمان و مکان خاص نمی باشد. مدل های تصمیم گیری چند معیاره به کار گرفته شده در این تحقیق ahp و topsis می باشند که ارزیابی نهایی، بیانگر سازگاری بسیار بالای نتایج حاصل از این دو مدل می باشد.