چکیده: این پژوهش با هدف مقایسه توجه متمرکز بر خود و سوگیری تعبیر در بیماران مبتلا به هراس اجتماعی و گروه عادی انجام شده است.در این مطالعه که از نوع علی- مقایسه ای بود آزمودنی های پژوهش را 100 فرد مبتلا به هراس اجتماعی و 100 فرد عادی تشکیل می دادند. که به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی و روش غربالگری (هدفمند) از بین دانشجویان دانشگاه تبریز انتخاب شدند. گردآوری داده ها به کمک مقیاس های هراس اجتماعی، کانون توجه و سوگیری تعبیر انجام گرفت و داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس چند متغیری با نرم افزار spss 16 تجزیه و تحلیل شد. تحلیل ها نشان داد که افراد مبتلا به هراس اجتماعی در همه متغیرهای مورد بررسی نمره بیشتری از افراد عادی به دست آورده اند و این تفاوت ها در تمامی متغیر ها در سطح (p<0.000)، به جز متغیر کانون توجه دیگران معنی دار بود. از سوی دیگر نتایج پژوهش نشان داد که افراد مبتلا به هراس اجتماعی، در موقعیت های اجتماعی توجه شان را بر خود متمرکز می کنند و سوگیری تعبیر(مربوط به خود و دیگران) در آنها نسبت به افراد عادی شدید تر است و در موقعیت های اجتماعی ترس، اجتناب و ناراحتی فیزیولوژیکی بیشتری را تجربه می کنند. یافته-های این پژوهش نشانگر نقص های عمده شناختی در افراد مبتلا به هراس اجتماعی بوده و این یافته ها تلویحات عملی در موقعیت های بالینی دارند.