نام پژوهشگر: میراحمدنوید مشعوف
میراحمدنوید مشعوف پرویز اسکندر پور خرمی
شاهنامه حکیم فردوسی از جمله کتابهای تاریخی، ادبی و هنری است که در بزرگترین کارگاههای هنری که از پشتیبانی شاه و شاهزادهگان برخوردار بود فراهم میآمد. که این خود نشاندهنده توجه و نگاه عمیق بزرگان به تاریخ و فرهنگ این پهناورسرزمین است. سرزمینی که روزگاری همچون نگین برانگشتری هنر جهان میدرخشید که امروز ما بدان افتخار میکنیم. نسخ خطی شعر پارسی بجای مانده از دورههای متمادی پیشین که با خود دنیایی از ادب و هنر را حمل میکند امروز تزییندهنده بزرگترین و مشهورترین موزههای جهانند؛ که کشور رنجدیده افغانستان هم با سپری کردن چند دهه جنگ و خونریزی از این دسته مستثنی نیست و در آرشیو خویش تعدادی از نسخ و اسناد تاریخی گرانبها را با همه ناهنجاریهای اجتماعی محفوظ داشته است. این آرشیو که بنای آن هم از جمله بناهای تاریخی در افغاستان به شمار میآید در زمان امیر عبدالرحمن خان بنا گردیده، که تا سال 1352 خورشیدی محل کار امیر حبیب الله پسر امیر عبدالرحمن بود و بعداز این زمان (1352) در هنگام پادشاهی سردار داوود خان از آن به عنوان کتابخانه دولتی استفاده شده که سرانجام در سال 1356 خورشیدی رسماً تحت نام آرشیو ملی افغانستان نام گذاری گردید. این آرشیو دارای هشت هزار جلد نسخه خطی و یکصد و شصت هزار اسناد تاریخی است که میتوان آنرا از جمله آرشیوهای پر بار و غنی در بین کشورهای شرقی به حساب آورد، که از آن جمله شاهنامه فردوسی مورخ 1044 ه ق با هفتصد برگ با کتابت بسیار پاکیزه عبدالرزاق ابن عطأ الله و یکصد و چهل نگاره با تصویرگری محمد سمیع محمد شفیع است که در این پایاننامه به معرفی و بررسی گرفته شده است. روش تحقیق در این پایاننامه توصیفی_تحلیلی، تاریخی است.