چکیده در میان عناصر روایت، پیرنگ و پیوند آن با زمان نقشی محوری دارد؛ زیرا نه تنها کنش شخصیتها و زاویه دید راوی- از دیگر اجزای مهم روایت- در زنجیره پی رفت های آن ظهور و بروز می یابند، کیفیت پیوستگاری آن دو در بازنمایی سبک شخصی و تکنیک های داستانی اهمیتی ویژه دارد. این پژوهش ناظر بر این اهمیت کوشیده است، تفاوتهای دو رمان مرتبط با جنگ تحمیلی یکی "به هادس خوش آمدید" از بلقیس سلیمانی و دیگری "سفر به گرای 270 درجه" ، از احمد دهقان را از منظر پیرنگ ، بخصوص نقش زمان در روایت پردازی زنانه و مردانه از جنگ بپردازد و برای تحقق این هدف ، چارچوب نظری تحقیق خویش را بر یکی از مهمترین نظریه های موجود در بررسی پیوند زمان با روایت؛ یعنی نظریه زمانی«ژرار ژنت» استوار کرده است ، از حاصل کاربست این نظریه بر می آید که زمان در رمان بلقیس سلیمانی بهتر توانسته با اجزای پیرنگ پیوند خود را حفظ کند.