در این تحقیق مدل ساده ای از ساختمانهای مجاور یک و دو طبقه تحت مولفه های افقی و عمودی حاصل از حرکات موازی گسل و عمود بر گسل با بزرگا و اختلاف فاز های مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. در مدلهای سازه ای در نظر گرفته شده هر طبقه شامل یک تیر صلب و دو ستون دارای صلبیت محوری بدون جرم بوده که با دو فنر دورانی غیرخطی و دو میراگر دورانی خطی به هم متصلند. جهت مدل کردن نیروی ضربه بین ساختمانها از مدل ویسکوالاستیک غیرخطی استفاده شده است. سیستم معادلات دیفرانسیل درگیر حاکم بر مدل به روش رانگ-گوتای مرتبه چهارم حل گردیده است. برای مدل های در نظر گرفته شده نتایج نشان می دهد با فرض رفتار خطی مصالح: 1-ضربه سبب کاهش جابجایی نسبی در ساختمان یک طبقه و افزایش ناچیز آن در طبقات ساختمان دو طبقه می گردد و همانطوریکه انتظار میرود حداکثر نیروی ضربه با افزایش فاصله اولیه بین ساختمانها (d) کاهش یافته و در فاصله d=0 اتفاق می افتد. 2-اختلاف فاز می تواند سبب افزایش بیش از دو برابری حداکثر نیروی ضربه و حداقل فاصله لازم جهت جلوگیری از برخورد ساختمانها گردد. با فرض رفتار غیرخطی مصالح : 3- ضربه سبب افزایش حداکثر جابجایی نسبی و تغییر شکل ماندگار در ساختمان یک طبقه گردیده در حالیکه در ساختمان دو طبقه حداکثر جابجایی نسبی و تغییر شکل ماندگار در طبقه اول کاهش و در طبقه دوم افزایش می یابد. همچنین با افزایش فاصله اولیه بین ساختمانها (d) مقدار نیروی ضربه ابتدا افزایش و سپس کاهش می یابد به عبارت دیگر حداکثر نیروی ضربه در فاصله ای بیشتر از d=0 رخ می دهد. 4-رفتار غیرخطی مصالح سبب کاهش حداکثر نیروی ضربه، تعداد ضربات بین ساختمانها و حداقل فاصله لازم جهت جلوگیری از برخورد آنها، نسبت به حالتی که رفتار مصالح خطی است، می گردد. 5-اختلاف فاز در تحریک پایه ها می تواند سبب افزایش 5/1 تا دو برابری حداکثر نیروی ضربه و حداقل فاصله لازم جهت جلوگیری از برخورد ساختمانها گردد. 6- برای مدل های در نظر گرفته شده در این تحقیق اثر مولفه افقی حرکت زمین بر حداکثر نیروی ضربه و فاصله لازم جهت جلوگیری از برخورد غالب بوده و اثر مولفه های عمودی و دورانی حرکت زمین ناچیز می باشد.