چکیده پایان نامه (شامل خلاصه، اهداف، روش های اجرا و نتایج به دست آمده): در مورد تاثیر فعالیت در شرایط هایپوکسی بر پاسخ هورمونهای تیروئید نتایج متناقضی ارائه شده است. هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین تاثیر فعالیت هوازی در شرایط هایپوکسی بر میزان هورمونهای tsh، t4 و t3 سرم در مردان جوان فعال بود. هفت مرد جوان فعال با میانگین سنی 56/1±33/23 سال، وزن 14/3±16/67 کیلوگرم و قد 76/1±176 سانتیمتر در چهار جلسه فعالیت هوازی شامل دویدن به مدت 30 دقیقه با شدت 70% ضربان قلب بیشینه در چهار شرایط نورموکسی و هایپوکسی (ارتفاعات 2750، 3250 و 3750 متر) شرکت کردند. قبل، بلافاصله بعد و یک ساعت بعد از فعالیت نمونه گیری خونی انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد که تفاوت معناداری بین شرایط هایپوکسی و نورموکسی در غلظت هر سه هورمون وجود ندارد (p<0.05). هیچکدام از جلسات فعالیت، تغییر معناداری در غلظت tsh و t3 سرم ایجاد نکرد (p<0.05). همچنین اگرچه فعالیت در ارتفاعات 3250 و 3750 متر تغییر معناداری در غلظت t4 سرم ایجاد نکرد (p<0.05)، اما فعالیت در شرایط نورموکسی و ارتفاع 2750 متر باعث افزایش غلظت t4 سرم شد (به ترتیب p=0.004 و p=0.013). اگرچه در شرایط هایپوکسی، افزایش، کاهش و عدم تغییر هورمونهای تیروئید در مقایسه با شرایط نورموکسی گزارش شده است، اما در پژوهش حاضر، تفاوت معناداری بین شرایط هایپوکسی تا ارتفاع 3750 متر و شرایط نورموکسی مشاهده نشد. از دلایل احتمالی یافته های متناقض، می توان به درجه هایپوکسی متفاوت، ارتفاع شبیه سازی شده یا طبیعی، فعالیت یا عدم فعالیت، مدت زمان ماندن در شرایط هایپوکسی، اندازه گیری هورمون های آزاد تیروئید به جای هورمونهای توتال تیروئید، جامعه آماری مورد مطالعه و غیره اشاره کرد. به هر حال جهت یک نتیجه گیری دقیق، نیاز به پژوهش های بیشتری می باشد. واژگان کلیدی: هایپوکسی، t4، t3 ، tsh، فعالیت هوازی، ارتفاع