هدف : هدف این پژوهش بررسی اثربخشی مداخله ی شناختی – رفتاری مارلات با اثربخشی مداخله ی گروه درمانی مبتنی برمراحل تغییربرمیزان بهبود، اطاعت درمانی و پیشگیری ازبازگشت روی بیماران مرد وابسته به کراک درمقایسه با بیماران تحت درمان نگهدارنده با متادون بود. روش : دریک طرح آزمایشی، 45 بیمارمرد، باتشخیص وابستگی به کراک برپایه ی معیارهای dsm-iv-tr، پس از سم زدایی انتخاب و برحسب تصادف در دو گروه آزمایشی (گروهی با مداخله ی گروه درمانی مبتنی برمراحل تغییرو گروه دیگربا مداخله شناختی – رفتاری مارلات) و یک گروه در لیست انتظار جای داده شدند. برای گروه درمانی مبتنی برمراحل تغییر16 جلسه ی 90 دقیقه ای و درمجموع 24ساعت، برای گروه مداخله شناختی – رفتاری مارلات 12 جلسه 120 دقیقه ای و درمجموع 24 ساعت، بصورت گروهی تحت درمان قرارگرفتند. آزمودنی ها به کمک مصاحبه ساختاریافته oti وپرسشنامه سلامت عمومی 28 –ghq، پیش ازآغازدرمان، پس از پایان جلسات آموزشی و پایان مرحله پیگیری 3 ماهه، پس از درمان گروهی ارزیابی شدند. داده ها به کمک روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر وآزمون خی دو تحلیل شدند. یافته ها : نتایج نشان داد که هردوروش گروه درمانی مبتنی برمراحل تغییرو مداخله شناختی – رفتاری مارلات درمیزان بهبودی (0001/0sig =)، افزایش پیشگیری ازبازگشت (0001/=0sig)، افزایش اطاعت درمانی و باقی ماندن دردرمان (0001/0sig =) درسطح معناداری 05/0 (05/0>p ) در بیماران مرد وابسته به کراک ازمتادون درمانی به تنهایی اثربخش تر هستند. نتایج : به نظرمی رسد بکارگیری گروه درمانی مبتنی برمراحل تغییرومداخله ی شناختی – رفتاری مارلات نسبت به متادون درمانی تنها در میزان بهبودی، پیشگیری ازبازگشت و اطاعت درمانی بیماران مرد وابسته به کراک موثرترهستند.