هدف از مطالعه حاضر مقایسه میزان گوش به زنگی و مهارتهای روانی ورزشکاران نخبه در سه رشته ورزشی جودو،کاراته و تکواندو بود.شرکت کنندگان در مطالعه حاضر شامل43 ورزشکار نخبه بودند که در جودو(14=n)، تکواندو(15=n)،کاراته(14=n) با میانگین سنی(58/2±21) بودندکه حداقل یک بار در مسابقات قهرمانی کشور شرکت کرده بودند. روش نمونه گیری در این مطالعه بصورت در دسترس بود. جهت بررسی میزان گوش به زنگی ورزشکاران از فرم 1s(کوتاه) آزمون گوش به زنگی دستگاهvienna استفاده شد. همچنین به منظور بررسی و ارزیابی مهارتهای روانی ورزشکاران از پرسشنامه ارزیابی مهارتهای روانی(omsat-3) به عنوان ابزار استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل یافته ها از روش آماری تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شد. یافته ها نشان داد بین وضعیت مهارتهای روانی جودوکاران،کاراته کاها و تکواندوکاران تفاوت معنی داری وجود ندارد(05/0<p). همچنین یافته ها نشان دادکه بین میزان گوش به زنگی بر اساس متغییرهای تعداد پاسخهای صحیح، پاسخهای غلط و میانگین زمان واکنش تعداد پاسخهای صحیح تفاوت معنی داری بین ورزشکاران این سه رشته ورزشی وجود ندارد(05/0<p). بطورکلی کاهش یا افزایش پردازش فعالیت شناختی به هنگام ارائه محرکهای یکنواخت و غیر قابل پیش بینی در ورزشکارانی که در یک سطح(برای مثال نخبه) به فعالیت و رقابت می پردازند از الگوی تغییر یکسانی به هنگام گوش به زنگی برخوردارند و تفاوتی بین بهترین و بدترین اجرا مشاهده نمی شود.