نام پژوهشگر: مهسا شهرآشوب

طراحی حسگر زیستی نوری بر پایه dna با استفاده از نانوذرات طلا جهت تشخیص هلیکوباکتر پیلوری
thesis وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه پیام نور - دانشگاه پیام نور استان تهران - دانشکده علوم پایه 1391
  مهسا شهرآشوب   افشین محسنی فر

در این پژوهش، یک روش تشخیصی جدید که آن شامل طراحی یک حسگر زیستی نوری بر پایه dna با استفاده از نانوذرات طلا برای تشخیص هلیکوباکتر پیلوری می باشد، گزارش شده است. هلیکوباکتر پیلوری، شایع ترین عفونت باکتریایی در انسان ها، رایج ترین علت التهاب بافت معده و عاملی خطرساز برای ابتلا به زخم معده و اثنی عشر و نیز سرطان معده می باشد. تقریبا نیمی از مردم جهان آلوده به هلیکوباکتر پیلوری هستند؛ بنابراین تشخیص زود هنگام این باکتری در امر درمان بسیار مفید خواهد بود. در این پژوهش، پس از تهیه ژنوم اوره آز باکتری و طراحی پرایمرها، قسمتی از آن تکثیر داده شد، سپس pcr دیگری برای ثکثیر توالی تک رشته ای از این قطعه انجام شد. سپس دو پروب خاص(sp و cp) جهت شناسایی این c. dna انتخاب شدند که هر دو دارای عامل تیول در یک انتهای خود به دلیل اتصالشان به نانوذرات طلا، بوده اند. برای اتصال یکی از این پروب ها به سطح شیشه، ابتدا سطح شیشه با کمک aptes آمینوسیلانیزه شد و سپس با استفاده از طیف ftir و نیز اتصال یافتن آن به نانوذرات طلا، آمینه شدن آن مورد بررسی قرار گرفت. سنتز نانوذرات طلا با متد ترکویچ که همان احیای haucl4 به وسیله تری سدیم سیترات همراه با گرم شدن محلول درc° 70-80 و به شدت استیر شدن آن می باشد، صورت پذیرفت. این نانوذرات طلا بر روی سطح شیشه سیلانیزه شده نشانده شدند و سپس پروب cp به این نانوذرات اتصال داده شد. همچنین، پروب sp نیز با نانوذرات طلا نشاندار شده و تست های لازم برای بررسی این کونژوگه صورت گرفت. پس از اطمینان از اتصال cp به سطح و شست وشوی لوله آزمایش، کونژوگه پروب sp_ نانوذرات طلا به لوله آزمایش اضافه شد. در عدم حضور c. dna در مخلوط واکنش، سیگنال پروب نشاندار شده با نانوذرات طلا، نمی تواند به سطح شیشه جذب شود و بنابراین ماکزیمم جذب نوری را نشان می دهد. اما اگرc. dna حضور داشته باشد، این c. dna از یک طرف با کپچرپروب متصل به سطح و از سمت دیگر خود با سیگنال پروب نشاندار شده با نانوذرات طلا هیبرید می شود. این هیبریدشدگی که در واقع این اساس کار این نانوبیوسنسور نوری بر پایه dna می باشد، منجر به کاهش یافتن جذب نوری مخلوط واکنش می شود. بنابراین ما در این پژوهش، یک روش انتخابی و حساس را برای تشخیص هلیکوباکتر پیلوری در نمونه بیماران معرفی می کنیم.