به منظور ارزیابی تاثیر کاربرد سوسپانسیون دانه گرده بر تشکیل میوه و کیفیت خشک میوه پسته رقم اوحدی پژوهشی به صورت دو آزمایش مجزا در سال های 1390 و 1391 به اجرا درآمد. در آزمایش اول درصد جوانه زنی دانه گرده در محیط های سوسپانسیون در قالب طرح کاملاً تصادفی با 13 تیمار و 4 تکرار مورد بررسی قرار گرفت. محیط های مورد استفاده شامل ساکارز (10 درصد)، اسید بوریک (0، 01/0 و 02/0 درصد) و دانه گرده (5/0، 1 و 5/1 گرم بر لیتر) به همراه 1/0 درصد آگار یا بدون آگار بودند. گرده افشانی دستی به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. آزمایش دوم به صورت بلوک کامل تصادفی در سه تکرار در سال اول و چهار تکرار در سال دوم با تیمارهای فوق در شرایط مزرعه به اجرا درآمد و گرده افشانی آزاد به عنوان شاهد درنظر گرفته شد. نتایج حاصل از آزمایش تعیین جوانه زنی دانه گرده نشان داد که دانه گرده توانایی جوانه زنی در محیط های سوسپانسیون را دارد و درصد جوانه زنی دانه گرده با کاربرد محیط های حاوی آگار و اسید بوریک در مقایسه با سایر محیط ها به طور معنی داری افزایش یافت. نتایج آزمایش گرده افشانی اسپریی در مزرعه نشان داد که کاربرد روش گرده افشانی اسپریی درصد تشکیل میوه نهایی و تعداد میوه در خوشه را به طور معنی داری نسبت به شاهد کاهش داد. در روش گرده افشانی اسپریی، محیط های سوسپانسیون عملکرد متفاوتی داشتند به طوری که محیط های حاوی آگار و اسید بوریک بالاترین درصد تشکیل میوه و بیش ترین تعداد میوه در خوشه را نسبت به سایر محیط های سوسپانسیون نشان دادند، اما محیط های فاقد آگار و اسید بوریک درصد خندانی را کاهش و پوکی را افزایش دادند. به علاوه تیمارهای گرده افشانی درصد بقای جوانه گل و عناصر غذایی پوست سبز و مغز را تحت تاثیر قرار دادند به طوری که بیش ترین درصد بقای جوانه و بالاترین غلظت عناصر غذایی فسفر، پتاسیم، کلسیم، منیزیم، منگنز، روی، مس و آهن پوست سبز و عناصر غذایی فسفر، پتاسیم، کلسیم، منیزیم و نیتروژن مغز با روش گرده افشانی اسپریی به ویژه محیط های فاقد اسید بوریک مشاهده شد. بر اساس نتایج پژوهش حاضر محیط سوسپانسیون حاوی آگار و اسید بوریک 01/0 درصد به همراه دانه گرده 1/0 درصد بالاترین درصد تشکیل میوه و خندانی و بیش ترین تعداد میوه در خوشه را نسبت به سایر محیط های سوسپانسیون داشت که بیانگر کارآمدتر بودن این تیمار نسبت به سایر تیمارها در گرده افشانی اسپریی پسته می باشد.