به منظور بررسی اثر غلظت های مختلف روغن سویا و نفتالن استیک اسید بر تأخیر در باز شدن جوانه های انگور رقم فخری، تحقیقی به صورت آزمایش فاکتوریل با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با 7 ترکیب شیمیایی مختلف و دو زمان محلول پاشی و در سه تکرار انجام شد، هر واحد آزمایشی شامل 5 بوته بود که دو شاخه در هر بوته بررسی شد. فاکتور اول دو زمان محلول پاشی اول اسفند و اول فروردین و فاکتور دوم نوع و غلظت ترکیب های شیمیایی محلول پاشی شده بود. تیمارها در هفت سطح شامل شاهد (محلول-پاشی با آب مقطر)، نفتالن استیک اسید با دو غلظت 1000 و 2000 میلی گرم بر لیتر، روغن سویا 10% + 100 میلی گرم بر لیتر نفتالن استیک اسید و روغن سویا 5% + 200 میلی گرم بر لیتر نفتالن استیک اسید و روغن سویا با دو غلظت 5 و 10 درصد بود که بر روی شاخه ها تا حد آبچک محلول پاشی شدند. ارزیابی جوانه ها به صورت روزانه انجام شد و تاریخ باز شدن اولین جوانه، باز شدن آخرین جوانه، 50% جوانه زنی و یکنواختی در باز شدن جوانه ها تعیین شد. تیمارهای روغن سویا با غلظت 10 درصد به تنهایی و یا در ترکیب با 100 میلی گرم بر لیتر نفتالن استیک اسید با بیشترین تجمع در غلظت گازهای دی اکسیدکربن و اتیلن جوانه , سبب 12 روز تأخیر در باز شدن جوانه ها و 5 درجه سانتی گراد مقاومت به سرما در مقایسه با شاهد شدند. میوه های تولید شده بر روی شاخه های تیمار شده با ترکیب های شیمیایی به صورت همزمان برداشت شده و صفات کیفی آنها بررسی شد. نتایج نشان داد که تیمار های روغن سویای 10 درصد به تنهایی و یا در ترکیب با اکسین، باعث کاهش میزان محصول و درصد تشکیل میوه و در عین حال افزایش اندازه و وزن حبه ها شد. همچنین این دو تیمار باعث تأخیر در رسیدن میوه انگور در مقایسه با شاهد شدند. تیمارهای روغن سویا با غلظت 5% به تنهایی و یا ترکیب آن با 200 میلی گرم بر لیتر نفتالن استیک اسید نتایج حد واسطی در تأخیر در باز شدن جوانه ها، ویژگی های کیفی میوه و رشد شاخه ها داشتند. محلول پاشی نفتالن استیک اسید 1000 و 2000 میلی گرم بر لیتر، باعث یک تأثیر جزیی در باز شدن جوانه ها شد و تأثیر ناچیزی بر میزان محصول، کیفیت میوه و رشد شاخه ها در مقایسه با تیمار شاهد داشت. نتایج این تحقیق نشان داد که غلظت 10% روغن سویا به تنهایی و یا در ترکیب با نفتالن استیک اسید، علی رغم اینکه تأثیر منفی بر عملکرد و برخی ویژگی های کیفی میوه داشت ولی می تواند به اجتناب از خسارت سرمازدگی بهاره و تولید محصول پایدار به ویژه در مناطقی با خطر بالای سرمازدگی بهاره کمک نماید.