برای این کار پس از هدف‏گذاری، مقدماتی لازم بود که اولین آن، آشنائی با آکوستیک اتاق و پارامترهای آکوستیکی موثر بر وضوح گفتار بود. سپسس آشنائی با سیگنال گفتار فارسی نیازمند مطالعه دقیق و عمیق آواشناسی بود. در مرحله بعد شناخت روشهای آزمایش و استانداردهای موجود ضروری است و در آخر بررسی نحوه تاثیر نویز بر این نوع سیگنال، به شناخت مسئله، راه‏های اجتناب از شرایط‏نا خواسته و بهبود آن کمک خواهد کرد. یکی از مهم ترین قدم ها در این راه گردآوری بانک اطلاعات می باشد. همان طور که می دانیم سیگنال گفتار، یک نوع صدا‏می‏باشد که دارای ویژگیهای منحصر‏به‏فردی است. به این شکل که با ترکیب تارهای صوتی و اندام تولیدکننده گفتار صدائی که تولید میشود قابل پیش‏بینی و پردازش می‏باشد و با وجود ویژگیهای مشترک، در مورد هر زبانی ، مشخصات خاص مربوط به آن زبان است که آن را از بقیه متمایز می‏سازد. در این راستا با توجه به عدم وجود هرگونه بانک اطلاعاتی در این زمینه در کشور با مطالعه کتابهای آواشناسی انگلیسی و فارسی مذکور در منابع فصل چهارم و در نظر داشتن قواعد و قوانین تشکیل اجزاء گفتار فارسی یعنی واج‏ها، هجاهای معتبر وترکیبات مورد استفاده در این زبان، حدود 300 کلمه یا ترکیب با رعایت فراگیری ترکیبات مختلف آوائی جمع آوری گردید. با رعایت ملاحظات کالیبراسیون برای شنونده‏های منتخب پخش شد و نتایج گردآوری‏شده، جمع‏آوری و تحلیل شدند

پاروپایان مهمترین زئوپلانکتون های محیط های آبی بوده که در تغذیه لارو آبزیان بخصوص در مراحل اولیه تغذیه ای نقش حیاتی دارند. پاروپای acartia clausi یکی از مهم ترین گونه های زئوپلانکتونی دریای خزر بوده که می تواند به عنوان یک کاندیدای مناسب برای پرورش در شرایط کارگاهی به شمار رود. در میان پارامترهای محیطی تاثیرگذار بر رشد، تراکم و هم آوری پاروپایان، شوری به عنوان یکی از مهم ترین عوامل به شمار می رود. در این مطالعه اثر شوری بر روی برخی از پارامترهای زیستی و تولید مثلی شامل تولید تخم، پلت مدفوعی، موفقیت تخم گشایی، نسبت جنسی، اندازه بالغین و رشد جمعیت در چهار سطح شوری 13، 20، 35 و 45 در هزار بررسی شد. مولدین a. clausi پس از صید (از دریای خزر) و سازگاری با شوری های مختلف، جهت مطالعات انفرادی در 15 جفت (نر و ماده) از آخرین مرحله پوست اندازی به مدت 2 هفته مورد بررسی قرار گرفتند. تغذیه پاروپا با مخلوطی از دو جلبک isochrysis galbana و chaetoceros sp. در غلظت غذایی 40000 سلول در هر میلی لیتر انجام و روزانه محتویات ظروف شامل تخم، ناپلیوس و پلت مدفوعی جمع آوری و شمارش شدند. به منظور بررسی نسبت جنسی و اندازه بالغین ناپلیوس ها با روش ذکر شده جمع آوری و پس از کشت تا مرحله بلوغ شمارش شدند. برای مطالعه جمعیتی بعد از سازگاری گونه به شوری های مختلف، 5 جفت (نر و ماده) پاروپای بالغ a. clausi به صورت تصادفی از تانک های ذخیره سازی جدا و بعد از قرارگیری در تانک های 15 لیتری در شرایط مشابه با مطالعات انفرادی کشت یافتند. سپس روزانه نمونه های یک لیتری جهت شمارش مراحل مختلف رشدی (تخم، ناپلیوس، کوپه پودیت و بالغین) از هر تانک برداشت و با توری 20 میکرون جداسازی و شمارش شدند. طول دوره آزمایش 15 روز بود. نتایج نشان داد که بالاترین میانگین تخم توسط هر ماده در روز (تخم/ماده/روز) در شوری 20 در هزار ثبت شد (84/14) که این میزان با شوری های 13 و 45 در هزار اختلاف معنی دار داشته (05/0p?)، اما با شوری 35 در هزار (65/11) اختلاف معنی داری نشان نداد (05/0p?). همچنین بیشترین میانگین تولید پلت مدفوعی (پلت مدفوعی/ماده/روز) در شوری 35 در هزار (97/46) مشاهده شده که این مقدار با شوری 20 در هزار اختلاف معنی داری نداشت (05/0p?). موفقیت تخم گشایی در سطوح مختلف شوری تفاوت معنی داری نشان نداد(05/0p?). از نظر نسبت های جنسی نیز درصد افراد ماده به طور معنی داری تحت تاثیر شوری بوده و نسبت افراد ماده به نر در شوری 35 تا 34/0 کاهش یافت (05/0p?). همچنین افزایش شوری به طور معنی داری سبب افزایش طول کل بدن افراد ماده شد (91/1172 میکرومتر در شوری 35 در هزار)(05/0p?)، ولی طول بدن افراد نر الگوی ثابتی نداشت. نتایج مطالعات جمعیتی نیز نشان داد که بالاترین تراکم ها در شوری 13 و 35 در هزار را به دست آمد. با توجه به تحقیق حاضر پیشنهاد می شود که جهت تولید انبوه این گونه برای مقاصد آبزی پروری، شوری 20 در هزار بهتر می باشد (با توجه به میزان تولید تخم)، ولی از نظر رشد جمعیت در کشت های 15 لیتری، این گونه قابلیت کشت تا شوری 35 در هزار را نیز دارد.