اشتغال راه توسعه و پیشرفت یک کشور را می سازد. در کشور ما که در راه توسعه نوپا ست استفاده از تمام نیرو برای رسیدن به پیشرفت، لازم و ضروری به نظر می رسد. بهبود شرایط اجتماعی و فرهنگی و تحصیلی برای زنان، شرایط بهتری را برای آنان در رسیدن به اشتغال ایجاد نموده است. در گذشته نیز تحقیقاتی در جهت بررسی اشتغال زنان در ایران انجام شده است در ادامه تحقییات پیشین هدف پژوهش حاضر بررسی این موضوع است که آیا در سال های 65 تا 85 میزان اشتغال زنان پیشرفتی داشته است یا نه؟ و اینکه آیا تحصیلات اثری بر اشتغال زنان داشته است؟ اهمیت این پژوهش بررسی اشتغال زنان در سه دهه بعد از انقلاب اسلامی، مقایسه این زمان ها با یکدیگر و نمایان کردن تصویری کلی از اشتغال زنان تحصیلکرده است. برای رسیدن به این پاسخ ها، از روش اسنادی و کتابخانه ای استفاده کردیم. از تحلیل داده های سرشماری و آزمون همبستگی پیرسون استفاده شده است. با تحلیل داده ها، به این نتیجه می رسیم که از سال 65 تا 75 میزان اشتغال زنان در ایران بیشتر شده است ولی این عدد از سال 75 تا 85 سیر نزولی داشته و تحصیلات به تنهایی کمکی به افزایش میزان اشتغال نکرده است. تفاوت هایی بین زنان ساکن مناطق شهری و روستایی در دستیابی به اشتغال وجود دارد که در پژوهش بررسی شده است.