افزایش علاقه به تولید سورفکتانتهای بیولوژیکی منجر به تحقیقات بیشتر در زمینه تولید مقرون بهصرفه این مواد شده است. در این پایان نامه تولید بیوسورفکتانت رامنولیپید در یک بیوراکتور بستر ثابت با استفاده از باکتری سودوموناس آئروژینوسا بررسی شدهاست. در محیط کشت مورد استفاده از ستریماید بهعنوان بازدارنده میکروارگانیسمهای مزاحم با غلظت 300 میکرولیتر در یک لیتر محیط کشت، از گلیسرول بهعنوان منبع کربن، نیترات سدیم به عنوان منبع نیتروژن و فسفات بهعنوان منبع فسفر استفاده شد.آنالیز نمونهها توسط تست فنول- اسید سولفوریک صورت گرفت. در ابتدا تولید این ماده در بیوراکتور بستر ثابت بهصورت ناپیوسته مورد بررسی قرار گرفت و در 1 گرم بر لیتر بر مبنای /8 ±0/ این حالت پس از 144 ساعت غلظت رامنولیپید به میزان نهایی 033 رامنوز رسید. آزمایشهای تولید رامنولیپید بهصورت ناپیوسته با جریان برگشتی در 2 مرحله متوالی انجام شد، طی این مراحل خوراک با دبی 600 میلیلیتر در روز از بستر بیوراکتور عبور 3 گرم /373 ±0/ 3 و 685 /321 ±0/ داده شد. غلظت بدست آمده در این مراحل بهترتیب 06166 بر لیتر بود. در مرحله بعد فرایند ناپیوسته با جریان برگشتی شروع و پس از رسیدن به حداکثر غلظت رامنولیپید 10 % از محیط کشت موجود در قیف دکانتور با همین میزان محیط جدید 4 گرم بر لیتر رسید. /78 ±0/ جایگزین شد در این مرحله غلظت رامنولیپید بر مبنای رامنوز به 0707 در مراحل بعدی محیط کشت حاوی مقادیر کاهش یافتهای از نیتروژن، فسفر و کربن مورد استفاده قرار گرفت. هدف از این مرحله بررسی اثر تحریککنندگی کمبود مواد مغذی اصلی در تولید رامنولیپید بود. نتایج حاصل نشان داد که کمبود فسفر و نیتروژن تولید بیوسورفکتانت را بیشتر ولی کمبود منبع کربن اثر منفی بر تولید رامنولیپید دارد.