ناحیه فرورانش مکران در نزدیکی سواحل ایران، عمان و پاکستان با طولی در حدود 900 کیلومتر در امتداد خاوری– باختری گسترش یافته است . در این مطالعه برای شناسایی گسل های ناحیه فرورانش مکران در نزدیکی سواحل ایران از داده های لرزه نگاری دو بعدی و داده های زمین لرزه های ثبت شده در ایستگاه های لرزه نگاری استفاده شده است . ستبرای رسوبات جمع شده در این منطقه به حدود 7 کیلومتر می رسد. این رسوبات سرعت لرزه ای کمی دارند و این امر باعث می شود که شناسایی گسل ها از طریق داده های زمین لرزه مشکل گرد . ما در این مطالعه با توجه به مزیت هایی که داده های لرزه نگاری دوبعدی دارد، گسل های ناحیه مورد مطالعه را شناسایی کرده و با داده های زمین لرزه های ثبت شده در ایستگاه های لرزه نگاری منطبق کرده ایم. مطالعات ما وجود گسلهای زیادی را در منطقه مورد مطالعه نشان می دهد . این گسلها را می توان به دو دسته کلی تقسیم بندی کرد . گروه اول گسلهای شاخه ای فراوانی هستند که از طرف گودال از ابتدای منشور برافزاینده شروع می شوند و تا فلات قاره ادامه می یابند . گروه دوم گسلهای کششی( نرمالی ) هستند که در قسمتهای شمالی تر و در قسمت مکران ساحلی قرار دارند .