استرداد دعوا از موارد زوال دادرسی می باشد که تنها از سوی خواهان و طرفی پذیرفته می شود که احکام خواهان بر او بار می شود. هیچ گاه خوانده نمی تواند دعوا را مسترد کند؛ این امر کاملاً منطقی است چرا که، دعوا یا دادرسی با ابتکار خواهان با هدف گرفتن حکم شروع شده است و خوانده نباید پیش از حصول نتیجه مزبور بتواند به آن پایان دهد. به نظر می رسد قانونگذار قواعد استرداد دعوا را تنها برای مرحله نخستین مورد پیش بینی قرار داده است؛ از این رو در مرحله تجدیدنظر، واخواهی، فرجام خواهی و اعاده دادرسی قابل پذیرش نخواهد بود. لیکن در اعتراض ثالث قابل پذیرش می باشد.وفق ماده (107) ق.آ.د. خواهان قبل از ختم مذاکرات،دعوای خود را مسترد نماید محکمه بایستی قرار رد دعوا صادر نماید، چنانچه، خواهان بعد از ختم مذاکرات تقاضای استرداد نماید، در صورتی که خوانده با این تقاضا موافق باشد قرار رد دعوا صادرمی شود؛ ولی اگر خوانده موافق نباشد خواهان یا بایستی از دعوای خود به کلی صرف نظر نماید که در این فرض قرار سقوط دعوا صادر می شود یا اینکه منتظر بماند تا قاضی به دعوا رسیدگی کند و حکم صادر نماید. در هر صورت طبق قواعد عمومی، چنانچه در اثر استرداد دعوا از سوی خواهان به خوانده خسارت وارد شود، خوانده،می تواند با تقدیم دادخواست مطالبه خسارت نماید. واژگان کلیدی: استرداد دعوا، رد دعوا، سقوط دعوا، ختم دادرسی، ختم مذاکرات.