از آنجا که موقعیت اقتصادی شرکت ها می تواند در انگیزه مدیران برای دستکاری سود اثرگذار باشد این احتمال وجود دارد که انگیزه های اعمال مدیریت سود در شرکت های با شرایط متفاوت اقتصادی با یکدیگر تفاوت داشته باشد و بازار نیز واکنش های متفاوتی را نسبت به کاربرد اقلام تعهدی اختیاری(شاخص مدیریت سود) در شرکت هایی با موقعیت های اقتصادی مختلف نشان دهد. پژوهش حاضر درصدد پاسخگویی به این سوال اساسی است که در سطوح بالای فرصت های سرمایه گذاری، ضریب واکنش اقلام تعهدی اختیاری کوتاه مدت و بلندمدت نسبت به بازده چگونه است؟ نمونه آماری متشکل از 89 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران برای سال های 1385 لغایت 1388 انتخاب شد. در این پژوهش از دو الگوی رگرسیونی چندمتغیره برای آزمون فرضیات استفاده شد. هم چنین با توجه به نتایج آزمون لیمر برای برآورد ضرایب رگرسیون از مدل داده های مقطعی بهره گرفته شد. یافته های پژوهش نشان می دهد که در شرکت های با فرصت های سرمایه گذاری پائین، کاربرد اقلام تعهدی اختیاری(کوتاه مدت و بلندمدت) در جهت افزایش مطلوبیت شخصی مدیران (تسلط فرضیه فرصت طلبی) تعبیر می شود در صورتی که در سطوح بالای فرصت های سرمایه گذاری، مدیریت سود از طریق اقلام تعهدی اختیاری کوتاه مدت نشانه ای از انتقال اطلاعات محرمانه به بازار(تسلط فرضیه علامت دهی) و کاربرد اقلام تعهدی اختیاری بلندمدت نشانه ای از مدیریت سود در جهت افزایش مطلوبیت شخصی مدیریت است.