زمینه و هدف:ارتباط بین هیپوفسفاتمی شدید و نارسائی تنفسی شناخته شده است. اما مطالعات کمی ارتباط بین غلظت فسفر سرم و تأخیر در جدا شدن از ونتیلاتور را به طور اختصاصی بررسی کرده اند. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین هیپوفسفاتمی و تأخیر در جدا شدن از ونتیلاتور در بیماران بستری در بخشicu می باشد. روش کار:این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی بر روی100 بیمار متصل به ونتیلاتور در بخشicu بیمارستان شهید باهنر شهرستان کرمان در سالهای 1387 و 1390انجام شد. دستگاه ونتیلاتوروکیت اندازه گیری فسفر برای همه بیماران یکسان بود.فسفر سرم و (maximum inspiratory pressure)mip همزمان با اقدام به weaningاندازه گیری می شد فسفرکمتر ازmg/dl6/2 به عنوان هیپوفسفاتمی وmip کمتر از-20cmh2o به عنوان ضعف عضلانی در نظر گرفته می شدند. بیمارانی که قادر به جدا شدن از ونتیلاتور نمی شدند تحت درمان با قرص فسفات ساندوس به مدت 2 روز قرار می گرفتند و سپس روز سوم همزمان با جدا شدن از ونتیلاتور فسفر و mip اندازه گیری می شد. بیمارانی که بار دیگر موفق به جدائی از ونتیلاتور نبودند برای بار دوم تحت درمان با قرص مشابه مرحله نخست قرار می گرفتند. فسفروmip همزمان با اقدام به جدا شدن از ونتیلاتور اندازه گیری می شد. و این مراحل تا زمان جدا شدن بیمار از ونتیلاتور ادامه می یافت میانگین مقادیر فسفروmip و نوع ارتباط آنها با جدائی از ونتیلاتور با نرم افزارspss-16 تعیین و مورد تجزیه وتحلیل آماری قرار گرفت و pvalue<0.05 معنی دار تلقی می شد. یافته ها:بین وزن، سن و جنس با هیپوفسفاتمی و جداشدن از ونتیلاتور ارتباط معنی داری وجود نداشت (p>0.05). بیمارانی که غلظت فسفر سرم وmip بیشتری داشتند موفقیت در جدا شدن از ونتیلاتور به طور معنی داری در نظر گرفته شد. نتیجه گیری:این یافته ها نشان داد که بین هیپوفسفاتمی و تأخیر در جدا شدن از ونتیلاتور در بیماران بستری در بخش icu ارتباط وجود دارد.

سابقه و هدف: گلو درد بعد از عمل به عنوان یک عارضه فرعی در بیهوشی، به عوامل متعددی مانند نوع لوله تراشه و قطر آن، استفاده از سوکسینیل کولین، نیتروس اکساید و عوامل دیگر بستگی دارد. از آنجایی که شناخت این تفاوت بسیار مهم بوده و تحقیقی نیز در این خصوص در شهر شاهرود انجام نشده است بر آن شدیم تا در این پژوهش ارتباط گلودرد را با 2 وسیله راه هوایی لوله داخل تراشه و ماسک صورت بررسی نماییم. مواد و روشها: این مطالعه به صورت یک کارآزمایی بالینی آینده نگر و دوسویه کور بطور تصادفی بر روی 80 بیمار با asa کلاس i و ii که به صورت الکتیو تحت عمل جراحی کوچک ارولوژی قرار گرفتند، انجام شد. بیماران به طور تصادفی در دو گروه 40 نفری قرار گرفتند. پس از تجویز پیش دارو و القای بیهوشی، برای تامین راه هوایی در گروه یک از لوله تراشه کاف دار و در گروه دو از ماسک صورت استفاده گردید. 6 ساعت بعد از عمل، بیماران از نظر وجود گلودرد و درد عضلانی مورد سوال قرار گرفتند . اطلاعات هر بیمار وارد رایانه شده و به کمک نرم افزار آماری spss نگارش 16 و آزمونهای آماری مرتبط مثل کای مربع مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. در این بررسی p<0.05 معنی دار در نظر گرفته شده است. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که میزان بروز گلودرد در هر دو گروه به طور معنی داری در جنس مذکر بیشتر بوده (p<0.02) و بیماران مبتلا به گلودرد بیشتر در رنج سنی59-50 سال قرارداشتند که بطور معنی داری با سایر گروههای سنی تفاوت داشت (p<0.04). در خصوص اندکس توده بدنی نیز یافته های این پژوهش نشان داد که در هر دو گروه ett و fm ، میزان بروز گلودرد در کسانی که bmi بالاتری داشتند بطور معنی داری بیشتر بود (p<0.05). شایع ترین شغل بیماران دو گروه ، شغل خانه داری با 3/31 درصد و فراوان ترین مدرک تحصیلی بیماران دو گروه با 8/38% مدرک دیپلم و فوق دیپلم بود. میانگین امتیاز درد عضلانی در گروه لوله گذاری داخل نای 0/1±2/0 و در گروه ماسک صورت 0/1±3/0 امتیاز بود که تفاوت معنی داری با هم نداشتند. همچنین فراوان ترین وضعیت درد عضلانی در دو گروه ، بدون درد بود که بین دو گروه تفاوتی دیده نشد. در خصوص میانگین امتیاز گلودرد بعد از بیهوشی به ترتیب 8/1±1/1 و1/1 ±3/0 در گروه مورد و شاهد بدست آمد که بطور معنی داری با هم تفاوت داشتند (p<0.03 ) و در گروه مورد بیشتر بود. در خصوص شدت گلودرد نیز در گروه استفاده کننده از لوله تراشه ، 5/47 درصد و در گروه استفاده کننده از ماسک صورت ، 5/12 درصد دچار انواع درجات گلودرد بودند که بطور معنی داری با هم تفاوت داشتند (p<0.03). بحث و نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که میزان بروز گلودرد بعد از عمل با استفاده از راه هوایی ماسک صورت به طور قابل ملاحظه ای کمتر از لوله داخل تراشه بوده ولی استفاده از آن محدودیت هایی دارد. کلمات کلیدی: لوله داخل تراشه، ماسک صورت، گلودرد ، بیهوشی

زمینه و هدف : کنترل میزان فسفر, کلسیم , هورمون پاراتیرویید, پروفایل چربی و اوربک اسید سرم در بیماران همودیالیزی بسیار مهم بوده و از روش های مختلفی صورت می پذیرد که یکی از این روش ها استفاده از دارو از جمله, نیاسین خوراکی است که میزان تاثیر دقیق آن هنوز مشخص نمی باشد لذا هدف از این مطالعه تعیین اثر نیاسین بر سطح فسفر ,کلسیم , هورمون پاراتیرویید , پروفایل چربی و اوریک اسید سرم در بیماران همودیالیزی می باشد . مواد و روش ها : این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی دوسویه کور بوده که بروی 120 بیمار همودیالیزی با سطح فسفر سرمی بالاتر از 5.5mg/dl که به طور تصادفی به دو گروه 60 نفره مورد (مصرف نیاسین)و شاهد(مصرف پلاسبو) تقسیم شدند انجام شده است. دوز نیاسین به صورت ماهانه و طی سه مرحله از 200 به 600 میلی گرم در روز افزایش یافت و از ماه سوم تا ششم با دوزی ثابت , ادامه یافت. کلسیم , فسفر و انزیم های کبدی بصورت ماهانه در انتهای هر ماه اندازه گیری شدند . همچنین pth در دو زمان , یکبار قبل شروع نیاسین و بار دوم در انتهای ماه ششم مورد ارزیابی قرار گرفت. در ضمن, , hdl,tg plt,ldl و uric acid نیز قبل از شروع نیاسین , در انتهای ماه سوم و ششم مورد بررسی واقع شدند. و نتایج به روش آنالیز آماری تی تست و آنووا مورد بررسی قرار گرفته و با هم مقایسه شدند. یافته ها : از کل بیماران شرکت کننده 60 نفر به عنوان گروه مورد(نیاسین) , با متوسط زمان دیالیز 4.7 سال و میانگین سنی 3/21±5/51سال (72-29) که 40 نفر (7/66?) از ان ها مذکر و 20 نفر مونث بوده و 60 نفر هم به عنوان گروه شاهد(پلاسبو) با متوسط زمان دیالیز 3.4 و میانگین سنی /22±7/50سال(74-30) که 37نفر(7/61?) از ان ها مذکر و 23 نفر هم مونث بوده اند در نظر گرفته شدند که همگی آن ها تا پایان مطالعه حضور داشتند. در گروه نیاسین, فسفر(p=0.000) , اوریک اسید (p=0.000) , hdl(p=0.000) , ldl(p=0.001) , پلاکت(p=0.00) و هورمون پاراتیریید (p=0.000) تغییراتی مشخص از لحاظ اماری در دوره 6ماهه در این گروه بودند. در گروه پلاسبو هم تغییرات اماری بارزی در طی اندازه گیری ها مشاهده نگردید. در مقایسه تغییرات کلی بین دو گروه نیاسین و پلاسبو برای دوره 6 ماهه , تغییرات اماری در بین گروه ها, برای فسفر (p=0.001) , هورمون پاراتیرویید (p=0.000) , اوریک اسید(p=0.004) و hdl(p=0.002) مشاهده شد. برای شمارش پلاکت, اگرچه تغییرات در گروه نیاسین به طور مشخصی اماری و از لحاظ کلینیکی مهم بودند اما در مقایسه کلی بین دو گروه این تغییرات اماری نبوده که ممکن است ناشی از کاهش خفیف شمارش پلاکتی در گروه پلاسبو در طی مطالعه بوده است. از عوارض جانبی دارو هم می توان به مواردی چون ترومبوسیتوپنی, خارش , فلاشینگ و اسهال خفیف بوده که به ترتیب در 25? , 15?, 7/11? و 3 نفر از افراد گروه نیاسین در طی مطالعه مشاهده گردید. نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که نیاسین باعث کاهش سطح فسفر سرم , پلاکت , اوریک اسید, ldl و هورمون پاراتیرویید و افزایش hdl در بیماران همودیالیزی می شود که لازم است برای تعیین دوز موثر دارو مطالعات طولانی تر با حجم نمونه بیشتر صورت گیرد.