در این تحقیق در ابتدا نانوذرات مغناطیسی اکسید آهن سنتز شد. سپس بعد از اصلاح آن توسط مرکاپتو پروپیل تری متوکسی سیلان، پلیمر آلیل گلایسیدیل اتر و دی متیل آکریل آمید بر روی نانوذرات پیوند زده می شود. این پلیمر، حلقه اپوکسی بر روی نانو ذرات تشکیل می دهد. نتایج با استفاده از طیف سنجی مادون قرمز ) (ft-ir، آنالیز گرماسنجی(tga) و میکروسکوپ تصویر الکترون (sem) تشخیص داده شد. پس از این مراحل، آنزیم ?-آمیلاز بر روی آن تثبیت و میزان فعالیت آنزیم ثثبیت شده بررسی شد. تاثیر فاکتورهای ph، دما و سایر فاکتور ها در نظر گرفته شد. بیشترین میزان فعالیت در ph بهینه 6 و دمای بهینه c ? 35 و میزان پایه تثبیت 30 میلی گرم مشاهده شد. برای بیان کمی و ریاضی ارتباط ما بین این متغیرهای عملیاتی و میزان فعالیت ویژه آنزیمی به عنوان متغیر وابسته از روش رویه پاسخ (rsm) بهره گرفته شده است. همچنین بیشترین میزان جذب آنزیم ?-آمیلاز که حدود 80% می باشد، در شرایط ph 6، دمای c ? 45 و میزان پایه تثبیت 45 میلی گرم بدست آمد.

در این پژوهش، روشی برای سنتز نانوذرات مغناطیسی و اصلاح آن ها به منظور دارورسانی ارائه شده است. در این روش، نانوذرات fe3o4 با استفاده از روش هم رسوبی تهیه شدند. سپس نانوذرات به وسیله ی 3- مرکاپتو پروپیل تری متوکسی سیلان در تولوئن بدون آب اصلاح شدند. نانوذرات اصلاح شده با آلیل گلیسیدیل اتر،-n ایزوپروپیل آکریل آمید گرافت زده شد. نانوجاذب بدست آمده به وسیله ی اسپکتروسکوپی تبدیل فوریه مادون قرمز، آنالیز عنصری، آنالیز وزن سنجی گرمایی، میکروسکوپ الکترونی روبشی انتشار میدانی، میکروسکوپ الکترونی عبوری، آزمون تعیین سطح ویژه bet و مغناطیس سنج نمونه مرتعش مورد بررسی قرار گرفت. سپس تأثیر پارامتر هایی از قبیل ph، دما و زمان جذب، ظرفیت جاذب بهینه شد. پلیمر سنتز شده برای استخراج داروی لتروزول از نمونه های بیولوژیکی موفق بود.