انقلاب مردم ایران علیه رژیم شاهنشاهی به رهبری «امام خمینی(ره)» که در سال 1357 به پیروزی رسید موجی از خودباوری و اعتماد به نفس را در میان ملت های مسلمان دمید. «رابرت گر» معتقد است که جنبش های اجتماعی تنها زمانی به خود شکلی جدی می گیرند که باور به تغییر و حصول نتیجه در آن ها به صورت اعتقادی راسخ بروز کند. در فضای پیش از انقلاب سرخوردگی ها و شکست های ناشی از اتکای ملت های مسلمان به ایدئولوژی های غربی و نبود مدل یک انقلاب و حکومت دینی، فضایی از رکود را در ملت های مسلمان ایجاد کرده بود. این فضا با پیروزی انقلاب و تاسیس و استمرار نظام جمهوری اسلامی شکسته شده و ملت های مسلمان الگویی موفق را پیشروی خود مشاهده کرده و متناسب با ویژگی های محیطی خود به سمت آن حرکت کردند. حاصل آن امروزه به شکل بیداری اسلامی در کشورهای منطقه به ویژه بحرین قابل مشاهده است.