چکیده با وجود اینکه توجه قابل ملاحظه ای بر اهمیت جنبه های تکنیکی جراحی ترمیم عصب می شود، به نظر می رسد که فاکتورهای رشد از جمله فاکتور رشد عصبی (nerve growth factor (ngf)) فاکتور نروتروفیک مشتق از مغز ((brain-derived neurotrophic factor (bdnf) و نوروتروفین 3 (neurotrophin3 (nt3)) میزان تولید سلول های عصبی را تحت تأثیر قرار می دهند. هدف از مطالعه ی حاضر بررسی این موضوع است که آیا عصاره ی خام مغز گوساله ی جنینی می تواند شکل گیریِ سلول های نورونیِ سیستم عصبی مرکزی را در بین ماهیچه های دیواره ی شکم و صفاق موش صحرایی القا کند. در این مطالعه از 10 موش صحرایی بالغ استفاده شد. خط میانی شکم ضد عفونی شد. بیهوشی بوسیله ی تزریق عضلانی با کتامینmg/kg 40 و آسپرومازین mg/kg 5 القا و ادامه یافت. پوست و خط سفید شکم برش داده شد و سطح داخلی دیواره ی شکم در معرض دید قرار گرفت. 1 میلی لیتر از عصاره ی خام مغز تهیه و سپس بین صفاق و عضلات عرضی دیواره ی شکم تزریق گردید، در نهایت پوست و خط سفید شکم به روش رایج بخیه زده شدند. به مدت 5 هفته، هر هفته 2 موش صحرایی به روش انسانی کشته و نمونه های بافتی از محل تزریق عصاره برداشت شدند و در فرمالین 10 درصد نگه داری شده، برای ارزیابی آسیب شناسی به آزمایشگاه ارسال گردیدند. رنگ آمیزی هماتوکسیلین-ائوزین و ایمنوهیستوشیمی برای ارزیابی مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج این مطالعه، حضور سلول های عصبی در محل تزریق، توسط رنگ آمیزی اختصاصی ایمنوهیستوشیمی((nse) neuron specific enolase) را مثبت نشان داد. همچنین رنگ آمیزی هماتوکسیلین-ائوزین حضور سلول های عصبی را آشکار ساخت. مطالعات اخیر نشان می دهد که بسیاری از فاکتورهای رشد در تکامل سلول عصبی و پاسخ سیستم عصبی به آسیب نقش حیاتی دارند، این فاکتورها شامل فاکتور های رشد فیبروبلاستی، فاکتورهای رشد شبه انسولینی و ((tgf-?)transforming growth factor-alpha ) می باشند. عقیده بر این است که در مطالعه ی حاضر حضور فاکتور های رشد به دست آمده از تزریق عصاره خام مغز گوساله ی جنینی در بین صفاق و عضلات عرضی دیواره ی شکم توانسته است منجر به شکل گیری سلول عصبی شود. اگر چه برای مطالعات پیش رو پیشنهاد می گردد که از عصاره ی به دست آمده از پروتئین های اختصاصی مغز جنینی استفاده شود ولی می توان القای بافت عصبی را با تکنیک های بیان ژنی نیز مورد بررسی قرار داد. کلید واژه: موش صحرایی، گوساله ی جنینی، عصاره ی مغز، القاء عصبی

آرتروسکوپی زانو عملی دردناک است، که تسکین درد پس از انجام آن دارای اهمیت زیادی است.درد حاد و مزمن شایع ترین علامتی است که استفاده از کمک های فوری درمانگاهی را ضروری می کند. این واقعیتی است که تابع گونه حیوانی خاصی نیست. از اینرو کنترل درد و عوارض ناشی از آن موجب تحرک هر چه سریع تر و ترخیص زود هنگام می شود. در این مطالعه تاثیر تزریق داخل مفصلی دوز های مختلف کتامین بر تغیرات بافتی در غضروف مفصل زانو مورد بررسی قرار گرفت.جهت انجام این پژوهش تعداد 25 سر موش صحرایی نر نژاد wistar خریداری گردید.سپس بطور تصادفی در پنج گروه پنج تایی تقسیم شدند. بیهوشی توسط داروی کتامین (40 میلی گرم بر کیلوگرم) و زایلازین (1 میلی گرم بر کیلوگرم) انجام شد. کتامین با غلظت های 2/5، 0/25، 1، 0/1 بترتیب در گروه های یک، دو، سه و چهار در فضای داخل مفصلی زانوی سمت چپ تزریق شد و نرمال سالین در فضای مفصلی زانوی راست تزریق گردید. گروه پنجم بعنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد که در فضای مفصلی هر دو سمت چپ و راست نرمال سالین تزریق گردید.پس از 24 ساعت موش های صحرایی به روش انسانی معدوم گردیدند. نمونه های زانو برای بررسی های هیستولوژی گرفته شد. سه منطقه a و b و c در هر برش بافتی تهیه شده جهت تغییرات مورفمتری در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که در هر سه منطقه اختلاف معنی داری در برخی از گروه ها بین پارامتر های قطر غضروف، قطر سلول، تعداد سلول و تعداد سلول در گراتیکول شطرنجی وجود دارد. همچنین مشخص گردید که در منطقه c بهمراه تزریق داخل مفصلی داروی کتامین تغییرات معنی دار بیشتری در بین پارامتر ها قابل مشاهده است. به نحوی که قطر غضروف مفصلی بیشترین تأثیر را از این تزریق نشان میدهد. چنین نتیجه گیری می شود که با تزریق داخل مفصلی داروی کتامین در نواحی قدامی (ناحیه a) و ناحیه میانی (ناحیه b) غضروف مفصلی اثر سوئی روی ساختار هیستولوژیک سلول ندارد و تغییرات اندکی را موجب می شود.