آفت کش ها به طور گسترده برای حفاظت محصولات کشاورزی استفاده می شوند. تأثیر متقابل آفت کش ها و دشمنان طبییعی در برنامه مدیریت تلفیقی آفات نیازمند درک بیشتر چگونگی اثرگذاری حشره کش ها بر دشمنان طبیعی می باشد. در این راستا ارزیابی اثر مواد شیمیایی بر مکانیسم های مختلف رفتاری، فیزیولوژیک، مراحل مختلف زیستی حشرات تیمار شده با آفت کش ها الزامی می باشد. در این کار هدف ما مطالعه اثرات جانبی آبامکتین و ایمیداکلوپرید روی کفشدوزک cryptolaeumus mountrouzieri با استفاده از ارزیابی پارامترهای جدول زندگی و بیوشیمیایی به روش تاپیکال در شرایط آزمایشگاهی است. ابتدا آزمایش زیست سنجی انجام شد. غلظت ld50 حشرات کامل ماده و نر برای آفت کش های آبامکتین و ایمیداکلوپرید به ترتیب 23/9، 17/24، 62/7 و 55/5 پی پی ام بدست آمد. برای ارزیابی اثرات زیرکشنده دو آفت کش روی پارامترهای رشدی جمعیت از غلظت معادل ld50 استفاده شد. آزمایش ها در درجه حرارت 3±26، رطوبت نسبی 5±70 و شرایط نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی انجام شد. آزمایش های جدول زندگی نشان داد نرخ تولیدمثل خالص (r0) در اثر هر دو آفت کش کاهش یافت. نرخ ذاتی افزایش جمعیت (rm) در تیمار آبامکتین (0015/0±286/0) و ایمیداکلوپرید (0/0009±0/296) به طور معنی داری کمتر از شاهد (0/0006±0/44) بود. میانگین طول عمر، باروری و زادآوری در شاهد (39/1±2/102 روز،25/12±8/921 و33/10±3/747 عدد تخم) به طور معنی داری کمتر از تیمار آبامکتین (1/32±17/1 روز،5/1±41/2 و 2/46±15/5 عدد تخم) و ایمیداکلوپرید (5/73±32/5 روز،10/69±86/4 و 4/35±33/9 عدد تخم) به ترتیب است. غلظت های زیرکشنده هر دو حشره کش مقدار پروتئین، کربوهیدرات و چربی کل را در حشرات تیمار شده کاهش دادند. در این رابطه فعالیت آنزیم های پروتئاز، و بتا گلوکوزیداز (به استثناء فعالیت آلفا گلوکوزیداز) کاهش معنی داری را نشان دادند. فعالیت گلوتاتیون اس ترانسفراز در حشرات تیمار شده تغییر معنی داری نشان نداد اما فعالیت استراز فقط در حشرات ماده کاهش یافت. این نشان می دهد که میزان حساسیت حشرات ماده به سموم در هر دو حشره کش نسبت به حشرات نر افزایش می یابد. نتایج نشان می دهد که آبامکتین و ایمیداکلوپرید روی شکارگر c. montrouzieri اثر سوء داشتند و احتمالاً نمی توانند در قالب مبارزه تلفیقی جهت کنترل شپشک آرد آلود مرکبات planococcus citri مورد استفاده قرار گیرد.

چکیده بالتوری سبز یکی از دشمنان طبیعی مهم پسیل پسته در باغات پسته کرمان می باشد. در این تحقیق سمیت حشره کش های هگزافلومورون و فلوفنوکسورون روی لاروهای سن یک بالتوری سبز chrysoperla carnea (stephens) در آزمایشگاه و در اتاقک رشد با شرایط دمایی 1 26، رطوبت نسبی 5 70% و دوره ی نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی بررسی شد. از روش زیست سنجی به روش آلوده سازی پوره پسیل پسته باغلظت های مختلف سم استفاده گردید. مقادیر lc50 برآورد شده برای هگزافلومورون و فلوفنوکسورون روی لارو سن اول بالتوری سبز به ترتیب 8/1 و 2/5 میکرو گرم ماده موثر در میلی لیتر بودند. برای ارزیابی اثرات زیر کشندگی، لاروهای سن اول با غلظت lc25 هر حشره کش بر اساس روش آورده شده در زیست سنجی تیمار شدند که برای هگزافلومورون و فلوفنوکسورون به ترتیب 66/0 و 3/3 میلی گرم ماده موثر در میلی لیتر بود. سپس این اثرات به روش جدول زیستی باروری برآورد گردید. بنابر نتایج تجزیه ی واریانس طول دوره ی مراحل نابالغ و طول عمر حشرات کامل در تیمار با فلوفنوکسورون و هگزافلومورون در مقایسه با شاهد به طور معنی دار در سطح 1 درصد به ترتیب افزایش و کاهش یافته است. مقادیر lc25 فلوفنوکسورون و هگزافلومورون، طول دوره ی مراحل نابالغ بالتوری سبز را به ترتیب 6/7 و 1/9 درصد در مقایسه با شاهد افزایش و طول عمر حشرات کامل را به ترتیب 9/6 و 6/10 درصد کاهش داده است. هیچ اختلاف معنی داری بین تیمار فلوفنوکسورون و هگزافلومورون از نظر طول دوره نابالغ و طول عمر حشره کامل مشاهده نشد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که باروری و تفریخ تخم بالتوری سبز در تیمار با فلوفنوکسورون و هگزافلومورون در مقایسه با شاهد کاهش معنی دار در سطح 1 درصد داشته است. مقادیر lc25 فلوفنوکسورون و هگزافلومورون، باروری بالتوری سبز را به ترتیب 7/19و 2/33 درصد و تفریخ تخم بالتوری سبز را به ترتیب 7/21 و 4/31 درصد در مقایسه با شاهد کاهش داد. همچنین نتایج نشان داد که بین تیمار هگزافلومورون و فلوفنوکسورون در مقادیر باروری و تفریخ تخم بالتوری سبز اختلاف معنی داری وجود دارد.