تحقیق حاضر (شیوه های تنظیم داستان های قرآنی برای متون نمایشی رادیو و ارائه الگو)، به دلیل پرداختن به ویژگی نمایشنامه رادیویی و نحوه تنظیم داستان های قرآنی دارای اهمیت فراوانی است. این تحقیق با توجه به ضرورت تولید و عرضه آثار نمایشی به ویژه تولیدات رادیویی فاخر دینی بر مبنای قرآن کریم و لزوم آشنایی نویسندگان رادیو، با اصول اقتباس از این منبع ارزشمند دینی، تهیه و تالیف می شود. نوع روش پژوهش: اسنادی و روش گردآوری اطلاعات: کتابخانه ای، ابزار گردآوری اطلاعات: فیش، است. محقق در فصل چهارم به این سوالها پاسخ می دهد. اصول تنظیم در آثار نمایشی رادیو کدام است؟ شیوه های تنظیم داستان های قرآن برای متون نمایشی رادیو کدامند؟تفاوت اصول تنظیم متون نمایشی داستان های قرآنی و سایر آثار نمایشی کدام است؟ نتیجه کلی تحقیق حاضر به این شرح است: شفاهی، ساده و همه فهم بودن قصص قرآن (از جهت محتوا )، تردیدی باقی نمی گذارد که برای بازنمایی داستان های قرآنی و اساسا جلوه بخشی صوتی و تصویری به آیات وحی و مضامین قرآن، رسانه ای همچون رادیو، مناسب ترین رسانه است. زیرا نمایش رادیویی به دلیل درگیر نکردن حواس مخاطب با تصاویر، در انتقام پیام و اثرگذاری و در استیفاء کامل و جامع و مانع مفاهیم معرفتی وحی، قالب مناسب تری برای طرح داستان های قرآنی است اولین گام تنظیم قصص قرآن برای متون نمایشی رادیو، مشخص کردن نوع اقتباس است. گام دوم، شناخت ویژگی های دراماتیک روایت قصص و کشف رابطه ی درونی کنش روایت و اشخاص قصه است. برای پی بردن به هر یک از موضوعات داستان های قرآن لازم است که روایت هر قصه از ابتدا تا انتها خوانده شود تا موضوع نهفته در آن را پیدا کرد. گام سوم، یافتن الگوی مناسبی است که با کمک آن بتوان قصص قرآن را برای نمایش رادیویی، آماده کرد، تا علاوه بر جذابیت و درست بودن روایت، وجه دینی و معنوی نمایش نیز آشکار شود. مناسب ترین الگو برای قصه حضرت موسی و خضر علیهم السلام، به دلیل ساختار خطی قصه، الگوی «ساختار دراماتیک » است.. آن چه در همان ابتدا میان یک نمایشنامه قرآنی و غیر آن تفاوت ایجاد می کند، وجود منبعی مانند قرآن است نمایشنامه قرآنی اثری است که بدنه اصلی آن از پیش تشکیل شده و به بیانی دیگر شالوده اصلی آن وجود دارد. اصولا تولیداتی که در ژانر قرآنی ساخته می شود و به طوری جزئی تر به روایت قصه ای از قصص قرآن می پردازد، از حساسیت بیشتری برخوردار است، زیرا مخاطبان داستان قرآن را قرائت کرده و می داند، داستانی که می شنود یا می بیند خیال موهوم نیست بلکه واقعیت محض است.