با پیشرفت دانش و تکنولوژی، یکی از شیوه هایی که در درمان ناباروری مورد استفاده قرار می گیرد روش جانشینی در بارداری است. به موجب این روش، مادرجانشین می پذیرد که با جنین متعلق به زوجین نابارور باردار گردیده، تا زمان وضع حمل در رحم خود از آن نگهداری و پس از زایمان، نوزاد را به والدین ژنتیکی تحویل دهد. این حالت که به موجب قراردادی صورت می پذیرد مباحث حقوقی متعددی را با خود به همراه دارد. از جمله ی این مباحث، بحث مسئولیت مادرجانشین است؛ به عبارت جامع تر مادرجانشین با پذیرش جانشینی در بارداری در برابر چه افرادی مسئولیت می یابد. در پاسخ می توان گفت: مسئولیت مادرجانشین در برابر چند دسته قابل تصور است. دسته ی اول زوجین نابارور بوده که زن با آنها قرارداد جانشینی در بارداری منعقد و در صورت نقض تعهدات قراردادی در برابر آنها مسئولیت می یابد. البته در صورتی که قرارداد بین آنها باطل و یا خسارت، ناشی از نقض تعهدات قراردادی (چه تعهدات مصرح در قرارداد و چه تعهدات عرفی و قانونی) نباشد، بحث مسئولیت قهری مطرح می شود. دسته-ی دومی که مسئولیت مادرجانشین در برابر آنها قابل طرح بوده همسر و فرزند او هستند که با انعقاد قرارداد جانشینی در بارداری، حقوق قانونی آنها مورد تعرض قرار می گیرد. در اینصورت مادر مشمول ضمانت اجراهایی می شود که در قانون برای این تخلف مقرر شده است. علاوه بر ایندو در صورتی که زن عملی انجام دهد که سبب سقط یا منجر به جراحت نسبت به جنین گردد مسئولیت کیفری داشته و ملزم به پرداخت دیه می باشد. هرچند مقررات عام مسئولیت در نظام حقوقی ایران پاسخگوی مسائل مطروحه در این زمینه بوده، ولی به دلیل اهمیت موضوع به نظر می رسد لزوم دخالت قانونگذار اجتناب ناپذیر باشد.

در این تحقیق 11 توده شنبلیله بومی ایران ( (trigonella foenum-graceumمورد ارزیابی کاریوتیپی قرار گرفته است. تجزیه ی ژنوم گونهها شامل اندازه گیری طول کل کروموزومها، طول بازوی بلند، طول بازوی کوتاه، نسبت طول بازوی بلند به کوتاه، شاخص سانترومتری، شاخص تقارن،شاخص پراکندگی و ضریب تغییرات و طول نسبی انجام شد. کروموزومها همگی2n=14 بودند. اغلب کروموزومها متاسانتریک بوده و کروموزوم ساب متاسانتریک نیز دیده شد. براساس روش استبینز ژنوتیپهای 3،4 و6 در گروه a2 و سایر ژنوتیپ ها در گروه a1 قرارگرفتند. در بخش مطالعات مورفولوژیک تجزیه خوشه ای بر روی توده ها بر اساس میانگین 9 صفت استاندارد شده انجام گرفت که برای تعیین فاصلهی بین توده ها از روش dist و برای ادغام کلاسترها از روش (group average linkage; upgma) استفاده شد. تجزیه واریانس دادههای حاصل از صفات مورد مطالعه در قالب طرح crd نشان دهندهی اختلاف معنی داری بین ژنوتیپها در سطح یک درصد است

زیتون (olea europaea l.) در طول تاریخ یکی از مهمترین محصولات کشاورزی بوده است. با توجه به اینکه ایران نیز به عنوان یکی از خاستگاه های زیتون در جهان محسوب می شود، شناسایی و حفظ ذخایر ژنتیکی و تشکیل کلکسیونهای ملی از ژنوتیپ های موجود در کشور از ابزارهای مهم و پایه را برای تحقق اهداف انتخاب و اصلاح در بین گونه ها یا ارقام فراهم می نماید. در این مطالعه، 105 زیتون خودرو و وحشی جمع آوری شده از 9 استان ایران با استفاده از 33 صفت ریخت زایشی، 11 نشانگر ریزماهواره و 10 پلی-مورفیسم کلروپلاستی مورد بررسی قرار گرفتند. همچنین جهت تعیین سطوح تحمل به تنش سرما برخی از ارقام (6 رقم) و ژنوتیپ های خودرو (4 ژنوتیپ) انتخاب شدند. بررسی میزان تحمل به تنش سرما در ارقام و ژنوتیپ های زیتون با استفاده از روش نشت یونی و همچنین اندازه گیری مقدار کربوهیدرات محلول کل در بافت های برگ و پوست انجام شد. نتایج به دست آمده از شناسایی مولکولی ژنوتیپ ها با نرم افزار genalex نشان دهنده حضور آللهای منحصربه فرد در جمعیت زیتون های خودرو و وحشی ایران بود و همچنین میزان هتروزیگوسیتی مشاهده شده در جمعیت زیتون های خودرو و وحشی، پایین تر از هتروزیگوسیتی مورد انتظار بود. بطور کلی در ژنوتیپ های مورد مطالعه سه هاپلوتیپ کلروپلاستی متفاوت تشخیص داده شد، که این سه دسته به ترتیب نشان دهنده همسانی کامل با زیرگونه های olea europaea sub. cuspidate از هند (cp1) و نپال (cp2) و رقم فرانتویو از مدیترانه بودند. ساختار جمعیتی حاصل از 10000 تکرار (با نرم افزار structure) و گروه های k از 2 تا 8، ژنوتیپ های خودرو استان های مختلف را از یکدیگر و همچنین ژنوتیپ های خودرو و وحشی را از هم تفکیک کرد. طبق آزمون والدینی cervus، تلاقی بین کولتیوارهای اصلی با ژنوتیپ های خودرو می تواند عامل ایجاد برخی ژنوتیپ های خودرو باشد (انتشار طبیعی). ارتباط ایجاد شده توسط نرم افزار allele in space بین اطلاعات جغرافیایی و مولکولی نشان داد که جریان ژنی بین تمام جمعیت های مورد بررسی وجود دارد که احتمالاً توسط انتشار از طریق انسان و یا حیوانات ایجاد شده است. با توجه به نتایج دو آزمایش نشت یونی و اندازه گیری مقدار کربوهیدرات محلول کل در ده رقم و ژنوتیپ زیتون، همراه با کاهش دما افزایش قابل ملاحظه ای (با کاهش lt50) در میزان تحمل به سرما در ارقام مورد مطالعه وجود داشت. تحمل به سرما در بافت های برگ و پوست جمع آوری شده در زمستان بیشتر از تابستان بود و میزان تحمل بافت پوست در نمونه های جمع آوری شده در هر دو فصل بیشتر از بافت برگ بود. همچنین مقدار قند محلول کل در فصل زمستان در بافت های برگ و پوست بیشتر از تابستان بود و بافت پوست در تمام ارقام، میزان قند کل بیشتری از بافت برگ داشت. نتایج همچنین نشان داد که ارقام متحمل به سرما شامل زرد، آربکینا و فدک 5-87 (به ترتیب،c °34/17-،c °5/17- و c°99/17-) در مقایسه با ارقام حساس، کوراتینا و ماری (به ترتیب، c°18/7- و c°13/9-)، مقدار قند کل بیشتری در بافت های مورد مطالعه در فصل زمستان و تابستان داشتند. با اینکه مکانیزم دقیق واکنش به تنش سرما در درخت زیتون شناسایی نشده لیکن می توان از این آزمایش نتیجه گرفت که مقدار کربوهیدرات های محلول در بافت های برگ و پوست در ارتباط نزدیک با میزان مقاومت به تنش سرما در زیتون است.

پایرودوارف هیبرید بین old home × bonne louise d ‘avranches، یکی از پایه های نیمهپاکوتاه گلابیمی باشد که در دنیا شناخته شده است. به منظور صنعتی کردن باغات سنتی تکثیر آن از طریق کشت بافت در کشور نیاز مبرم می باشد.به منظور دستیابی به پروتکل ریزازدیادی بهینهآزمایش های مختلفی به شرح ذیل طراحی شد. در اولین آزمایش، جوانه ها پس از ضدعفونی به محیط های کشت مختلف(ms, wpm و ql) دارای 5 غلظت مختلف بنزیل آدنین(0، 0/5، 1، 1/5 و 2 میلی گرم در لیتر) منتقل شدند. نتایج نشان داد بیش ترین تعداد نوساقه در غلظت 2 میلی گرم در لیتر بنزیل آدنین در محیط کشت ms به دست آمد. در آزمایش دوم و سوم پرآوریتأثیردو نوع سایتوکینین بنزیل آدنین و بنزیل آمینو پورین به صورت جداگانه در غلظت های 0/5، 1/5، 2/5 و 3/5 میلی گرم در لیتر در ترکیب با ایندول بوتیریک اسید (0/1 و 0/2 میلی گرم در لیتر) انجام شد. محیط کشت پایه برای تمام تیمارها، ms بود. نتایج این آزمایش حاکی از برتری 2/5 میلی گرم در لیتر بنزیلآدنین و 0/1 میلی گرم در لیتر ایندول بوتیریک اسید با بیش ترین تعداد نوساقه بود. در آخرین آزمایش پرآوری، اثر تغییر عناصر ماکرو (پتاسیم نیترات و آمونیوم نیترات) مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج بدست آمده، با افزایش غلظت پتاسیم نیترات و کاهش غلظت آمونیوم نیترات میزان پرآوری افزایش پیدا می کند. همچنین بیش ترین طول نوساقه در محیط کشت حاوی بیش ترین میزان پتاسیم نیترات و کمترین میزان آمونیوم نیترات حاصل شد.درمرحله ی ریشه دهی،از غلظت های مختلف(0/5، 1، 1/5 و 2 میلی گرم در لیتر) ایندول بوتیریک اسید و نفتالین استیک اسید در دو محیط کشت-ms 2/1 و ql تغییریافته و همچنین تیمارهای بلندمدت و کوتاه مدت تاریکی استفاده شد.نتایج حاکی از برتری تیمار بلندمدت نسبت به کوتاه مدت بود. بدین منظورآزمایش آخر ریشه زایی با هدف بهینه سازی ریشه زایی انجام شد. در این آزمایش اثر غلظت های مختلف ایندول بوتیریک اسید (0/125، 0/25، 0/5 و 1 میلی گرم در لیتر) در ترکیب با نفتالین استیک اسید(0/125 و 0/25 میلی گرم در لیتر) ارزیابی شد. محیط کشت پایه برای این آزمایش ms2/1 بود. ترکیب نفتالین استیک اسید با ایندول بوتیریک اسید باعث بهبود درصد ریشه زایی و کیفیت ریشه های حاصله در مقایسه با نفتالین استیک اسید و ایندول بوتیریک اسید به تنهایی، شد. بالاترین درصد ریشه زایی(98%) در محیط کشت دارای 0/25 میلی گرم در لیتر نفتالین استیک اسید و 0/25 میلی گرم در لیتر ایندول بوتیریک اسید حاصل شد.