عوامل متعددی نظیر ترکیب، حجم و ph مواد غذایی می توانند تخلیه شیردان را تحت تاثیر قرار دهند.این امر به خوبی به اثبات رسیده است که رابطه ای مستقیم بین غلظت محلول های خوراکی و تخلیه شیردان وجود دارد؛ به طوری که محلول های خوراکی غلیظ سبب کاهش تا مرز وقفه حرکات شیردان، بسته به درجه غلظت آنها، می گردند. محلول های هایپرتونیک تزریقی وسیعاً در درمان شوک های سپتیک و به ویژه در اسهال گوساله ها استفاده می شوند، ولی در خصوص تأثیر تزریق وریدی محلول های غلیظ در تخلیه شیردان گوساله های نوزاد تا به حال هیچ گونه تحقیقی صورت نگرفته است. در این مطالعه اثرات تزریق وریدی 2 محلول هایپراسموتیک و هایپرتونیک رایج، دکستروز و کلرید سدیم، بر تخلیه شیردان در شش راس گوساله نر 8 تا 10 روزه نژاد هلشتاین که به میزان کافی آغوز دریافت نموده بودند، مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور از4 محلول دکستروز50 درصد، دکستروز 5 درصد، کلرید سدیم 9/0 درصد و کلرید سدیم 20/7 درصد، به میزان 1 میلی لیتر بازای هر کیلوگرم وزن بدن به شکل وریدی و به صورت تصادفی استفاده شد؛ بلافاصله بعد از تزریق هر محلول، به گوساله 2 لیتر شیر تازه حاوی 50 میلی گرم استامینوفن به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن خورانده شده و در زمان های صفر، 15، 30، 45، 60، 90، 120، 150، 180، 240، 300، 360، 420، 480، 600 و 720 دقیقه، جهت ارزیابی چگونگی تخلیه شیردان از طریق سنجش میزان غلظت استامینوفن در پلاسما، خون گیری به عمل آمده و جهت اندازه گیری فاکتورهای استامینوفن، انسولین، گلوکز، سدیم، پتاسیم و فسفر در سرم، در زمان های 15- ، صفر، 3، 6، 10، 15، 20، 30، 40، 50، 60، 90، 120 و240 دقیقه خون گیری صورت گرفت. نتایج به دست آمده حاکی از آن بودند که با وجود اختلافات بارز سطح زیر منحنیِ غلظت انسولین- زمان، برای هر 4 محلول، از لحاظ آماری، اختلاف معنی داری مشاهده نشده (05/0p>) و به طور مشابه نیز هیچ گونه تفاوت معنی داری در نمودار غلظت استامینوفن- زمان برای چهار محلول مشاهده نشد (05/0p>). همچنین نشان داده شد که طبق شرایط تحقیق کنونی، به هنگام استفاده از محلول های هایپرتونیک، تغییرات معنی داری در میزان غلظت های سرمی سدیم، فسفر و پتاسیم ایجاد نشده (05/0p>) و بنابراین به نظر می رسد تزریق وریدی محلول های هایپرتونیک تخلیه شیردان را تحت تأثیر قرار نمی دهند.