اولین خط دفاعی بدن ماهیان در برابر پاتوژن ها موکوس می باشد. هدف از این مطالعه ارزیابی خصوصیات ضدباکتریایی و اندازه گیری فعالیت آنزیم فسفاتاز قلیایی، لیزوزیم و پروتئین محلول در موکوس اپیدرم کپور معمولی در وزن های 20، 50 و 200 گرم و مقایسه این پارامترها در وزن های مختلف بود. مقادیر فسفاتاز قلیایی، لیزوزیم و پروتئین محلول در موکوس وزن 200 گرم بیشتر از همه بود و به دنبال آن وزن 50 گرم و 20 گرم بالاترین مقدار این آنزیم ها را دارا بودند ( p<0/05). همچنین ضخامت اپیدرم، فراوانی و اندازه سلول های موکوسی در این 3 وزن اندازه گیری شد؛ نتایج نشان داد که با افزایش وزن فراوانی سلول های موکوسی و ضخامت اپیدرم افزایش می یابد (p<0/05)، اما به لحاظ اندازه این سلول ها بین وزن 50 و 200 گرم تفاوت معناداری وجود نداشت اما اندازه سلول ها در این دو وزن تفاوت معناداری با وزن 20 گرم داشت (p<0/05). برای بررسی های ضدباکتریایی روش انتشار دیسک و روش میکرودیلوشن استفاده گردید، باکتری های به کار گرفته شده شامل دو باکتری گرم مثبت streptococcus faeccium, staphylococcus aureus و دو باکتری گرم منفی escherichia coli و serratia marcescens بود. در روش انتشار دیسک، حداقل غلظت های بازدارندگی به روش سریالی رقیق سازی موکوس تعیین شد؛ رقت های آزمایشی نمونه 200، 100، 50، 25 و 5/12 میکرولیتر در میلی لیتر بود و قطر مناطق بازدارنده رشد تعیین گردید. در روش میکرودیلوشن، عصاره الکلی موکوس اپیدرم تهیه گردید؛ غلظت های عصاره شامل 44، 22، 11، 5/5 و 75/2 گرم در لیتر بود. نتایج نشان داد که در روش انتشار دیسک و روش میکرودیلوشن بیشترین فعالیت ضدباکتریایی به ترتیب مربوط به وزن 200 گرم، 50 گرم و سپس 20 گرم می باشد (p<0/05).