پژوهش حاضر به بررسی رابطهی بین سبکهای تصمیمگیری و سلامت روان اعضاء هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس پرداخته است.بررسی مطالعات پیشین نشان میدهد که گرچه کارهای زیادی در این زمینه انجام شده، اما اکثر آنان رابطهی بین سبکهای تصمیمگیری با یک یا دو مولفه از مولفههای سلامت روان،یعنی افسردگی و اضطراب را مورد بررسی قرار دادهاند. در نتیجه بررسی رابطهی سبکهای تصمیمگیری با سلامت روان به طور کلی، ضروری به نظر میرسید. تعداد هشتاد نفر از اساتید این دانشگاه از دانشکدههای فنی، ادبیات و علوم انسانی، هنر، و علوم پایه به پرسشنامهی 28 سوالی سلامت عمومی وپرسشنامهی سبکهای تصمیمگیری اسکات و بروس پاسخ دادند. نمرات شرکت کنندگان درهر یک از مولفههای سبکهای تصمیمگیری (منطقی، درونی، آنی، وابسته، و اجتنابی) وهمچنین هر یک از مولفههای سلامت روان(نشانه های جسمانی، اضطراب و بیخوابی، نارساکنشوری اجتماعی، و افسردگی) تعیین شد. سپس ضریب همبستگی پیرسون بین سبکهای تصمیمگیری با هر یک از مولفههای سلامت روان محاسبه شد. نتایج حاکی از آن است که بین سبکهای تصمیمگیری و سلامت روان رابطهی معناداری وجود دارد. سبکهای منطقی و درونی با سلامت عمومی دارای رابطهی منفی معنادار و سبکهای تصمیمگیری آنی، وابسته، و اجتنابی با سلامت عمومی دارای رابطهی مثبت معنادار هستند. نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام جهت تعیین سهم سبکهای تصمیمگیری در پیشبینی سلامت روان نشان میدهد که سبک تصمیمگیری منطقی بهترین پیشبین سلامت روان است و پس از آن به ترتیب سبکهای درونی، آنی، و اجتنابی قرار میگیرند. نکتهی قابل توجه این است که در ماتریس همبستگی، سبک تصمیمگیری وابسته رابطهی معناداری با سلامت روان دارد؛ در حالیکه در تحلیل رگرسیون گام به گام، این سبک هیچ سهمی در پیشبینی سلامت روان ندارد