نابسامانی شخصیت مرزی و نابسامانی دوقطبی نوع ii از مهمترین تشخیص های افتراقی یکدیگر می باشند. مبهم بودن معیارهای تشخیصی نابسامانی شخصیت مرزی و شباهت بین نشانه های این دو نابسامانی باعث ایجاد مشکلات تشخیصی برای روانپزشکان شده است و چه بسا بیماران را از درمان های مورد نیاز محروم کرده است. برخی از پژوهش گران این دو نابسامانی را از یک طیف و برخی آنها را دونابسامانی کاملاً مجزا می دانند و در مورد شباهت نشانه های آنها نیز نظرات گوناگونی مطرح شده است. در پژوهش حاضر در مرکز آموزشی درمانی روانپزشکی رازی، 77 بیماری که تنها با تشخیص نابسامانی شخصیت مرزی توسط روانپزشک اورژانس بستری شدند، از نظر مطابقت با معیارهای نابسامانی دوقطبی نوع ii بر مبنای dsm-iv-tr مورد بررسی قرار گرفتند و سپس رابطه بین تک تک نشانه های آنها با یکدیگر بررسی شد. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار spss و آزمون همبستگی فی انجام شد. نتایج نشان داد که این دو نابسامانی از تشخیص های افتراقی مهم یکدیگر می باشند و ممکن است در طیف یکسانی از بیماری ها قرار داشته باشند، اما یک تشخیص یکسان نیستند. از میان نشانه های نابسامانی دوقطبی نوع ii، خلق بالا، اعتماد به نفس اغراقی، کاهش نیاز به خواب، پر حرفی بیش از معمول، انحراف پذیری فکر، افزایش فعالیت معطوف به هدف و پرش افکار کمتر از سایر نشانه ها و نشانه های بی قراری روانی حرکتی و پرداختن به امور لذت بخش با عواقب خطرناک بیش از سایر نشانه ها بین این دو نابسامانی مشترک بودند. خلق بالا، اعتماد به نفس اغراقی، پر حرفی بیش از معمول و افزایش فعالیت معطوف به هدف دارای ارتباط معنادار منفی با نابسامانی شخصیت مرزی بودند و جهت تمایز بین دو نابسامانی می توانند به کار روند. ارتباط معنادار مثبت بین بی قراری روانی حرکتی با بی ثباتی عاطفی و تکانش گری، پرداختن به امور لذت بخش با عواقب خطرناک با تکانشگری ، خلق تحریک پذیر با بی ثباتی عاطفی و تکانشگری بدست آمد که نشان می دهد این نشانه ها بیش از سایرین در تشخیص اشتباه دو نابسامانی موثرند.

هدف. دیسکینزی دیررس یک اختلال حرکتی ناشی از مصرف طولانی مدت داروهای ضدجنون می باشد. با وجود اینکه داروهای مختلفی در درمان دیسکینزی دیررس مورد بررسی قرار گرفته است؛ لکن تاکنون اثربخشی آن ها مورد تردید می باشد. در سال های اخیر مطالعات اندکی به منظور تعیین اثربخشی داروهای مهارکننده کولین استراز در بهبود این عارضه صورت گرفته است. در این راستا پژوهش حاضر به بررسی اثربخشی داروی ریواستیگمین بر کاهش علائم دیسکینزی دیررس در بیماران اسکیزوفرنیک که دریافت کننده داروهای آنتی سایکوتیک می پردازد. روش ها. 40 نفر بیمار مرد مبتلا به اختلال اسکیزوفرنیا (بر اساس dsm-iv-tr) بستری شده در مرکز روانپزشکی رازی که در یک ماه گذشته از نظر روانی در شرایط پایداری بسر می بردند بطور تصادفی به دو گروه 20 نفری تقسیم شدند. به یک گروه داروی ریواستیگمین و به گروه دیگر دارونما بصورت دوسو کور تجویز گردید. در آغاز مطالعه و همچنین پس از سپری شدن هشت هفته، علائم حرکتی بیماران بر اساس مقیاس aims مورد بررسی قرار گرفتند. برای آزمون فرضیه پژوهش از آزمون آماری تحلیل کواریانس یک راهه یک متغیری استفاده شد . نتایج. نتایج تحلیل کواریانس بین متغیرها نشان داد که، در سطح 95 درصد اطمینان بین میانگین نمره های پس آزمون در دو گروه آزمایشی و گواه، تفاوت معناداری وجود دارد و فرض صفر رد می شود. به عبارت دیگر میانگین علائم دیسکینزی دیررس پس از دریافت داروی ریواستیگمین در گروه آزمایشی (پس از حذف اثر پیش آزمون: 88/9) به طور معنادار کمتر از میانگین این علائم در گروه گواه (پس از حذف اثر پیش آزمون: 82/12) می باشد. در نهایت نتایج مبین آن هستند که داروی ریواستیگمین بر کاهش علائم دیسکینزی دیررس در بیماران مبتلا به اختلال اسکیزوفرنیا موثر است. بحث. بر اساس مطالعه حاضر داروی ریواستیگمین ایرانی دارویی بی خطر در بین بیماران اسکیزوفرنیک بوده و دارای اثرات مفیدی در کاهش علائم دیسکینزی دیررس در این دسته از بیماران می باشد. لذا با توجه به اثرات ثابت شده آن، به نظر می رسد مصرف وسیع تر این دارو در بهبود این عارضه، مثمر ثمر باشد

: 212 نفر در این مطالعه شرکت کردند که (% 7/63) 135 مرد و (% 3/36) 77 نفر زن بودند. افراد شرکت کننده در دو گروه مورد مقایسه قرار گرفتند.گروه اول گروه ورزشکاران موفق بودند که از 130 مورد تعداد (% 6/34) 45 نفر زن و (% 4/ 65) 85 نفر مرد بودند.گروه دوم افراد عادی جمعیت مدارس غیرانتفاعی شهر تهران بودند که ( % 39) 32 مورد زن و ( % 61) 50 مورد مرد بودند.تفاوتی از نظر درصد زن و مرد در این دو گروه وجود نداشت ( 307/0 = p و 423/0= x2) و بنابراین دو گروه از نظر جنسی همتای هم بوده و از نظر مقایسه جنسیت افراد مخدوش کننده نبود.راست دستی در دو گروه جمعیت مقایسه شده و از 212 مورد تعداد 132 مورد (% 3/62) راست دست در جمعیت بودند که از این 132 مورد 59 مورد (% 7/44) از جمعیت عادی و 73 مورد (% 3/55) از جمعیت ورزشکار راست دست بودند. با انجام آزمون آماری نشان داده شد که این اختلاف معنا دار بوده و شیوع راست دستی در جمعیت ورزشکار بیشتر است ( 015/0=p و 341/5= x2 ).عدم برتری نیمکره در مجموع در 7 مورد مشاهده شد که همه از گروه ورزشکار بود(3/3%) ازمون های اماری این تفاوت را معنی دار عنوان کردند( 0/031p= و 4/5= x2 ).

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

هدف کلی این پایان نامه : شناخت و تعیین علایق سالمندان آسایشگاههای شهر تهران از نظر فعالیتهای فردی و اجتماعی است . این فعالیتها شامل فعالیتهای روزمره زندگی. سرگرمیها و تفریحات . امور فرهنگی و تربیتی. مهارتهای دستی. ورزشهای جسمی. امور مذهبی.

این پایان نامه مشتمل بر پنج فصل است : در فصل اول که مقدمه و بیان موضوع نام دارد کلیات راجع به موضوع همچون مسائل مربوط به اهمیت ، تاریخچه ، فرضیه و ... بیان شده است . در فصل دوم که به بازبینی منابع موجود مرتبط با یافته های آماری می پردازد اطلاعات مربوط به یافته ها در دو بخش روانپزشکی - روانشناسی و حقوقی - جرم شناسی ارائه شده است که به شناساندن بیماریها و جرایم می پردازد. فصل سوم با عنوان جمعیت مورد بررسی و ابزارهای بررسی به شرح مهمترین ابزار این تحقیق یعنی پرسشنامه تدارک دیده شده می پردازد و هدف از هر سوال آن را بیان می کند . فصل چهارم به بیان یافته های بالینی و آماری می پردازد . در نهایت فصل پنجم به نتیجه گیری ، بحث و پیشنهادها می پردازد.

مراقبتهای بهداشتی درمانی در مورد بیماران روانی از دیرباز به عنوان یک معضل اجتماعی پیش روی جوامع بشری بوده است. در مطالعه حاضر به بررسی عوامل موثر بر طول مدت بستری بیماران روانی پرداخته است.