مقدمه: سلول های استرومایی مغز استخوان منبع مناسبی برای ژن درمانی و سلول درمانی است. دراین مطالعه سلول های استرومایی مغز استخوان به نوروسفر و سپس سلول های عصبی شبه گابارژیکی تبدیل شدند. همچنین سلول های استرومایی مغز استخوان به وسیله ژن nt3 ترانسفکت شدند. سلول های استرومایی مغز استخوان ترانسفکت شده با ژن nt3 و سلول های شبه گابارژیک در نخاع موش صحرائی مدل آسیب نخاعی، به عنوان استراتژی جدید درمان ضایعات نخاعی پیوند شدند. مواد و روش ها: سلول های استرومایی مغز استخوان از موش صحرائی جداشده و در محیط کشت dmem/f12 حاویb27،egf وbfgf قرار گرفت تا نوروسفر ایجاد شود. سپس سلول های بنیادین عصبی حاصل از نوروسفر جهت ایجاد سلول های عصبی شبه گابارژیک به وسیلهretinoic acid ،creatine وcntf تحت القا قرار گرفتند. سلول های استرومایی مغز استخوان، سلول های بنیادین عصبی و سلول های شبه گابارژیک به وسیله مارکرهای اختصاصی ارزیابی شدند. از سوی دیگر سلول های استرومایی مغز استخوان به وسیله ژن nt-3 ترانسفکت شدند. سپس سلول های استرومایی مغز استخوان ترانسفکت شده با ژن nt-3 و سلول های شبه گابارژیک به درون نخاع موش صحرائی آسیب دیده پیوند شدند. در تمام گروه ها تست رفتاری bbbو emgقبل و بعد از آسیب نخاعی تا هفته دوازدهم صورت گرفت و در پایان نخاع جهت مطالعات بافتی مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: در بررسی به وسیله rt-pcr ژنهایneuro d1 ،gad1 ،gad2 ،vgat و sox2 در سلول های شبه گابارژیک بیان شدند در حالیکه در سلول های استرومایی مغز استخوان فقط oct4 و fibronectin بیان گردید. در طی روند القا افزایش بیان گابا مشاهده گردید. ترانسفکشن سلول های استرومایی مغز استخوان با ژن nt-3، نشان دهنده افزایش 2 برابری در بیانnt3 در سلول های ترانسفکت شده بود. پس ازپیوند سلول های استرومایی مغز استخوان ترانسفکت شده با ژن nt3 به همراه سلول های شبه گابارژیک در موش های صحرائی ضایعه دیده، اندازه کیست در نخاع کوچک تر و عملکرد حرکتی و تست bbb، بهبودی بیشتری در گروه های درمانی مرکب نسبت به گروه های درمانی دیگر نشان داد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که درمان مرکب نخاع آسیب دیده با سلول های شبه گابارژیک به همراه سلول های استرومایی مغزاستخوان ترانسفکت شده با ژن nt3 نتایج بهتری نسبت به سایر گروه های درمانی داشتند. بنابراین استفاده از این سلول ها می تواند استراتژی امیدوارکننده ای برای درمان آسیب نخاعی باشد.

هدف و مقدمه: والپروئیک اسید به عنوان داروی ضد صرع استفاده می شود. این دارو از طریق مهار هیستون داستیلازها تمایز و تکثیر سلول های بنیادی را تنظیم می نماید. هدف این مطالعه بررسی اثرات والپروئیک اسید بر تمایز سلول های بنیادی عصبی به سلول های شبه عصبی بود. مواد و روش ها: سلول های بنیادی مشتق از بافت چربی ناحیه کشاله ران و پشت کلیه موش صحرایی جدا و پس از کشت با استفاده از روش کشت نوروسفر به سلول های بنیادی عصبی تمایز داده شدند. با روش ایمنوسیتوشیمی و rt-pcr سلول های بنیادی مشتق از بافت چربی، نوروسفر و سلول های بنیادی عصبی ارزیابی شدند. سلول های بنیادی عصبی تحت القاء والپروئیک اسید (غلظت های 25/0، 5/0، 1، 2، 4، 8 و 16 میلی مولار) در زمان های 24، 48 و 72 ساعت به سلول های شبه عصبی تمایز داده شدند. جهت دستیابی به بهترین غلظت والپروئیک اسید و بهترین زمان القاء، بررسی درصد سلول های زنده، نسبت تکثیر سلولی و درصد بیان نشان گرهای map2، synapsin و gfap انجام شد. بیان فاکتورهای رشد عصبی (nt3، nt4، bdnf، gdnf، cntf و ngf) در سلول های القایی ارزیابی شد. نتایج و یافته ها: سلول های بنیادی مشتق از بافت چربی نشان گرهای cd29، cd90، cd99، cd105، cd44 و cd49d را بیان کردند، اما قادر به بیان نشان گرهای cd31 و cd106 نبودند. ژن های sox2، oct4 و nanog در این سلول ها بیان شد. نوروسفر و سلول های بنیادی عصبی نشان گرهای nestin، nf-68 و nf-200 و ژن های oct4، sox2، nestin، musashi1، nanog و neurod1 را بیان کردند، ژن mbp در این سلول ها بیان نشد. در مرحله القاء والپروئیک اسید با غلظت 1 میلی مولار در 72 ساعت بهترین غلظت و بهترین زمان القاء شناخته شد. سلول های تمایز یافته فاکتورهای عصبی را بیان کردند. نتیجه گیری: به نظر می رسد و الپروئیک اسید باعث تمایز سلول های بنیادی عصبی به سلول های شبه عصبی می شود.