یکی از مسائل مهم در ارتودنسی اصطکاک می باشد . حدود 60 % نیروی اعمال شده جهت حرکت دندان صرف غلبه بر اصطکاک می شود . مقاومت اصطکاکی شامل دو جز اصطکاک کلاسیک و باندینگ است . اصطکاک باندینگ غیرقابل اجتناب است و برای مقابله با آن روش هایی پیشنهاد شده است اما بیشتر تلاش ها تا کنون برای غلبه بر اصطکاک کلاسیک بوده است که می توان به سیستم های self ligating و سیستم های لیگاچوری اشاره کرد . مطالعات در مورد تاثیر هر کدام از این روش ها نتایج ضد و نقیضی را نشان داده اند . این مطالعه با هدف بررسی پوشش دار کردن سیم ها با نانوذرات مولیبدنی بر اصطکاک سیم ها انجام شده است مواد و روش ها : در این مطالعه از 20 قطعه سیم 10 سانتی متری استنلس استیل 18 هزارم اینچی استفاده شد . در گروه آزمایش، سیم ها توسطنانوذرات مولیبدین دی سولفاید پوشش دارشده بودند ودر گروه کنترل سیم ها بدون تغییر برای تست اصطکاک مورد استفاده قرار گرفتند. جهت تست اصطکاک سیمها از داخل اسلات براکت دندان کانین فک بالا (سیستم استاندارد اج وایز 22)به کمک ماشین zwick کشیده می شدند. نیروهای اصطکاکی استاتیک و کینتیک تحت سرعت 5/2 میلی متر در دقیقه و به مدت 1 دقیقه مورد محاسبه قرار گرفت . به منظور از بین بردن اثر سایش، هر براکت تنها یک بار مورد استفاده قرار گرفت و هر قطعه سیم نیز تنها از داخل یک براکت اسلاید شد.جهت آنالیز داده ها از آزمون t-test استفاده گردید. یافته ها : نتایج این مطالعه نشان داد که نیروی اصطکاک استاتیک و کینیتیک بین دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی داری داشت (p= ) به گونه ای که هر دوی این مقادیر در گروه آزمایش به میزان قابل توجهی بیشتر از گروه کنترل بود . نتیجه گیری :پوشش دادن سیمها با نانوذرات مولیبدن دی سولفاید با روش به کار رفته در این طرح تحقیقاتی نه تنها باعث کاهش اصطکاک نگردید بلکه حتی باعث افزایش اصطکاک نیز شد.