dunaliella جلبک سبز تک سـلولی و مقـاوم به شوری می باشد که همواره به عنوان یک مدل در مطالعات فیزیولوژی گیاهی جهت بررسی انواع تنش ها استفاده می شود. این جلبک تحت تنش هایی نظیرشوری و کمبود مواد غذایی، بتاکاروتن تولید می کـند که ازنظر بیوتکنولوژی حائزاهمیت می باشد. سیلیکون دومین عنصرفراوان در سطح پوسته زمین می باشد. عنصر سیلیکون هنوز در میان عناصر ضروری برای گیاهان قرار ندارد ولی نقش سودمند آن در تحریک رشد و نمو و افزایش مقاومت بسیاری از گونه های گیاهی به تنش های مختلف گزارش شده است. جلبک دانالیلا در محدوده ph قلیایی رشد و چرخه زندگی خود را کامل می کند، اما با توجه به اینکه گزارش شده است سیلیکون در ph اسیدی و در محدوده 5/6-6 بیشترین تأثیر را داشته است، لذا در این تحقیق علاوه بر بررسی اثر سیلیکون بر روند رشد و رنگیزه ها اثر ph اسیدی در تأثیر سیلیکون بر پارامترهای ذکر شده در جلبک دانالیلا در دو گونه d. salina و d.bardawil مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به نتایج حاصل، سیلیکون باعث کاهش روند رشد و تولید بتاکاروتن می-شود. همچنین در ph اسیدی، چون میزان ورود سیلیکون به داخل سلول های این جلبک بیشتر می شود اثرات منفی آن بر روند رشد و تولید بتاکاروتن نیز مشهود تر می باشد. چون سیلیکون قادر به فعال کردن سیستم سنتز بتاکاروتن در این جلبک نشد، لذا اثر سیلیکون بر میزان فعالیت دو آنزیم آنتی اکسیدانی کاتالاز و آسکوربات پراکسیداز در این دو گونه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل نشان داد که به طور کلی تیمار با سیلیکون در گونه d.salina باعث کاهش فعالیت هر دو آنزیم در مقایسه با شاهد می شود. همچنین در d. bardawil تیمار با سیلیکون باعث افرایش فعالیت هر دو آنزیم در مقایسه با شاهد شده است. لذا احتمالا گونه d. bardawil دارای مقاومت کمتری در برابر اثرات مخرب ناشی از جذب سیلیکون می باشد. میزان فتوسنتز پس از تیمار هر دو گونه جلبک با سیلیکون نسبت به نمونه کنترل کاهش یافت. در حالی که اعمال تیمار سیلیکون پس از قرار گیری سلول های جلبک در معرض تنش شوری باعث افزایش فتوسنتز گردید.