چکیده کمرویی بعنوان یک معلولیت اجتماعی و ناتوانی در تعاملات با دیگران یکی از مشکلاتی است که گریبان گیر بسیاری از افراد جامعه ، خصوصاً کودکان بوده و بصورت عدم صراحت در بیان و قاطعیت در رفتار می باشد.با توجه به اینکه قصه گویی می تواند به عنوان روشی موثرو غیر مستقیم برای آموزش مفاهیم به کودکان ونوجوانان باشد وسبب ارتقاء خود فهمی شود ، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی آموزش مهارت های زندگی به روش قصه گویی بر کاهش میزان کم رویی انجام شد. به منظور نیل به هدف پژوهش از طرح آزمایشی پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد . نمونه مورد بررسی 39 نفر از کودکان دبستانی پایه پنجم ابتدایی بودندکه از دبستان تزکیه واقع در منطقه 4 شهر تهران انتخاب شدند. این دانش آموزان به صورت تصادفی به دو گروه 20 و 19 نفره تقسیم شدند. در مرحله بعد به صورت تصادفی یک گروه (20 نفر) به عنوان گروه آزمایش و گروه دیگر (19 نفر) به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شدو آموزش برای گروه آزمایش اجراء گردید . داده های پژوهش با استفاده از مقیاس کم رویی استنفورد جمع آوری واز طریق روش تحلیل کوواریانس مورد بررسی قرار گرفت. طرح آزمایشی طی14جلسه اجرا ودو هفته بعد از اتمام جلسات پس آزمون اجرا شد.نتایج پژوهش نشان داد که آموزش مهارت های زندگی در کاهش کمرویی موثر بوده است ( 05/0(p< . لذا بر اساس نتایج حاصل می توان گفت آموزش مهارت های زندگی به روش قصه گویی به عنوان یک روش پیش گیرانه اولیه ،اثرات مثبت ومفیدی بر کاهش کم رویی کودکان دارد و می تواند به عنوان یک روش مناسب جهت کاهش کمرویی مورد استفاده قرار گیرد . واژ ه های کلیدی: قصه گویی،مهارت های زندگی،کمرویی،دانش آموزان ابتدایی